Κοινωνικές αναπαραστάσεις του εγκλήματος

Αντικείμενο της μελέτης αυτής είναι η διερεύνηση στον αθηναϊκό Τύπο της μορφής που παίρνει η κοινωνική κατασκευή της πραγματικότητας σ’ ό,τι αφορά την «εγκληματικότητα των Αλβανών». Μέσα από την πολυμορφία των διάφορων τρόπων και μορφών «καταγραφής» των σχετικών ειδήσεων ή «ερμηνείας» του φαινομένου της εγκληματικότητας των Αλβανών που επιχειρεί ο αθηναϊκός Τύπος η συγγραφέας καταδεικνύει πώς νομιμοποιείται και αναπαράγεται η κυρίαρχη ιδεολογία για το έγκλημα τον εγκληματία, την έννομη τάξη, το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης και τον κοινωνικό έλεγχο. Αναλυτικότερα, μέσω της κατηγοριοποίησης των διάφορων απόψεων στη βάση αυτού που στην κοινή λογική θεωρείται «συντηρητικές»/ «ρατσιστικές» και «προοδευτικές»/ «αντιρατσιστικές» απόψεις, αναλύεται πώς η παρέκκλιση γίνεται αντιληπτή ως μια ενυπάρχουσα ιδιότητα ορισμένων τύπων πράξεων και, συνεπώς, το «πρόβλημα» της αύξησης της εγκληματικότητας και της συμμετοχής των αλλοδαπών μεταναστών σ’ αυτήν συνιστά πραγματολογικό δεδομένο. Σε καμιά εφημερίδα δεν διαμορφώνεται ένα νέο σύμπλεγμα ερμηνειών και επιχειρημάτων για την άμεσα πολιτική φύση των ερωτημάτων και των προβλημάτων που περιβάλλει το εγκληματικό ή/και το μεταναστευτικό φαινόμενο. Ακόμα και στην «προοδευτικότερή» του εκδοχή, ο αθηναϊκός Τύπος πιστεύει ότι ο αγώνας κατά του εγκλήματος θα πετύχει όταν εγκαθιδρυθεί ένας μηχανισμός καταστολής/αναμόρφωσης, ο οποίος θα «απαντά» στο έγκλημα κατά βαθμό και ένταση ανάλογους με τη φανερή (ή υπολανθάνουσα) απειλή προς την κοινωνική ασφάλεια. Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι φορείς του επίσημου κοινωνικού ελέγχου δεν αναπαρίστανται ως κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους, αλλά αντίθετα, αποτελούν θεσμούς που διασφαλίζουν την τάξη και προστατεύουν τα μέλη της κοινωνίας από την εγκληματικότητα περιφρουρώντας τη διατήρηση των θεμελιωδών κοινωνικών αξιών.