Παιχνίδια του μυαλού

Ονομάζομαι Δρ Τζένιφερ Ουάιτ. Είμαι εξήντα τεσσάρων ετών. Πάσχω από άνοια. Ο γιος μου, ο Μαρκ, είναι είκοσι εννέα ετών. Η κόρη μου, η Φιόνα, είκοσι τεσσάρων ετών. Μια νοσοκόμα, η Μαγκνταλένα, ζει μαζί μου. Ξεκάθαρες πληροφορίες. Οπότε, τι γυρεύουν όλοι αυτοί οι άλλοι άνθρωποι στο σπίτι μου; Άνθρωποι άγνωστοι, παντού. Μια ξανθιά γυναίκα που δεν την αναγνωρίζω κάθεται στην κουζίνα μου και πίνει τσάι. Στο καθιστικό διακρίνω φευγαλέα κάποια κίνηση. Λίγο μετά, φτάνω στη γωνία του δωματίου και συναντώ ένα ακόμη πρόσωπο. Ρωτάω: «Εσύ ποια είσαι; Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Εκείνη, την ξέρεις;» Δείχνω προς την κουζίνα, οπότε γελάνε.

Η Αμάντα, η καλύτερη φίλη της Τζένιφερ, δολοφονείται: τέσσερα δάχτυλά της έχουν αφαιρεθεί με χειρουργική ακρίβεια. Ο κύριος ύποπτος είναι η ίδια η Τζένιφερ, που δε γνωρίζει αν το έκανε ή όχι. Η αστυνομία την παρακολουθεί στενά, αλλά η γυναίκα είναι εγκλωβισμένη στα παιχνίδια που της παίζει το μυαλό της. Στις ελάχιστες αναλαμπές που έχει, ανατρέχει στη σχέση της με την Αμάντα και τον άντρα της και σιγά σιγά συνειδητοποιεί ότι ίσως τελικά να είναι αυτή ο δολοφόνος...