Γεφυρωμένες πατρίδες

Σπάω το σκληρό κέλυφος του χρόνου και βρίσκω τον πυρήνα... στη φωλιά.
Οι χάρτινοι πύργοι καταρρέουν. «Οι λύκοι φορούνε προβιά».
Έσπασαν του λόγου οι χειροπέδες και η σελήνη ελεύθερη χαμογελάει.
Αλλάζει ρότα η ιστορία κι ο λόγος αποκτάει... φτερά.

Η Ντίνα Μήλο ανεβαίνει τα σκαλιά της ποίησης, με τη σιγουριά που σου χαρίζει το πάθος και η αγάπη για την τέχνη του λόγου. Το ύφος, οι θεματικές της επιλογές και η εκτενής ανάπτυξη του ποιητικού προφίλ, μας παρουσιάζουν έναν αφηγηματικό πυρήνα που προέρχεται από τις εμπειρίες και τα βιώματά της, από έναν κόσμο συγκρούσεων -σ' ένα καθεστώς βίας και βασάνων- υπό τον οποίο αγκομαχούσε ολόκληρη η κοινωνία. Ο χρόνος περνάει, ο καιρός έχει γυρίσματα και οι εξελίξεις της ζωής είναι μεγάλες, ενώ ο ποιητικός μηχανισμός της ποιήτριας δουλεύει σαν σεισμογράφος, καταγράφοντας με ακρίβεια αυτές τις αλλαγές. Μέσα από το έργο της ξετυλίγεται παραστατικά το κουβάρι δύο εποχών στις οποίες η ποιήτρια έχει ενεργό συμμετοχή, όπως στη δράση, στα παθήματα και στα διδάγματα. [...]