Ντενίζ, Γιουσούφ και Χιουσεγίν

Με το στρατιωτικό νόμο της 12ης Μαρτίου 1971, η Τουρκία βυθίζεται στο σκοτάδι. Η ελευθερία του λόγου και της σκέψης καταπιέζεται συστηματικά, από μια ομάδα στρατιωτικών και τεχνοκρατών το μεγάλου κεφαλαίου. Οι συστηματικοί στρατιωτικοί νόμοι της κυβέρνησης του Nihat Erim καταδυναστεύουν αφάνταστα τον τουρκικό λαό, που ζει σε μια πολιτική, κοινωνική και οικονομική αστάθεια και ανασφάλεια. Οι σκοτωμοί, οι εξαφανίσεις, οι προσαγωγές και τα βασανιστήρια αποτελούν τις καθημερινές ραδιοφωνικές ειδήσεις. Οι στρατιωτικοί νόμοι δικάζουν απερίσκεπτα με μοναδικό κριτήριο την προστασία της δήθεν δημοκρατίας, στέλνοντας σε θάνατο σχεδόν την πληοψηφία των κατηγορουμένων. Η εκδίκαση σε θάνατο έχει καταντήσει μια καθημερινή διαδικασία ρουτίνας. Εκατοντάδες άτομα κατηγορούνται για προδοσία και συνεργασία με ξένες αριστερές και κομουνιστικές δυνάμεις.
Οι Ντενίζ, Γιουσούφ και Χιουσεγίν, τρεις επαναστάτες φοιτητές, ρομαντικοί οραματιστές μιας δίκαιης δημοκρατίας, αλλά τρομοκράτες και αναρχικοί κατά τα λεγόμενα των τουρκικών αρχών, καταδικάζονται σε θάνατο και εκτελούνται. Ο Ντενίζ Γκεζμίς, που κατηγορείται για αρκετά πολιτικά αδικήματα από τις Αρχές, συλλαμβάνεται στις 16 Μαρτίου του 1971 στο Gemerek της Ανατολίας, οι δύο φίλοι του δε, Γιουσούφ Ασλάν και Χιουσεγίν Ινάν συλλαμβάνονται, ο πρώτος στις 18 Μαρτίου στο Sarkisla και ο δεύτερος στις 23 Μαρτίου 1971 στο Pinarbasi της Ανατολίας. Και οι τρεις οδηγούνται στα κελιά των στρατιωτικών φυλακών του Μαμάκ, που βρίσκονται κοντά στην Άγκυρα. Παλιότερα, το 1968, αυτοί οι τρεις νέοι είχαν συλληφθεί και μετά από άγριους βασανισμούς αφέθηκαν ελεύθεροι. Όμως αυτή τη φορά, η σύλληψή τους είναι οριστική και θα τερματιστεί με τον άδικο θάνατό τους.