Υπό την σκιάν της Θείας Χάριτος και την Σκέπην της Θεομήτορος

«Με απασχολούσε ο λόγος τoυ πατέρα μου, δηλαδή, τι να κάνω και πως να μπορέσω να ελέγξω τη σταθερότητα της πίστης μέσα στην καρδιά μου, τη νεανική καρδιά ενός ανώριμου παιδιού. Ήμουν ακόμα 17 χρονών· δεν ήξερα πως να σκεφτώ και τι να αποφασίσω. Από τη φύση μου ήμουν ζωηρός, χαρούμενος και εντυπωσιαζόμουν εύκολα. Από τις πρώτες ήμερες σα σχολικά θρανία με επέλεξαν στην εκκλησιαστική χορωδία όπου έπαιζα φλάουτο. Η μουσική με συνέπαιρνε και περισσότερο μου άρεσαν τα ψαλτοτράγουδα, όπως επίσης και τα χαρούμενα κοσμικά τραγούδια, τα σεμνά, όμως, όχι τα αισχρά. Χαιρόμουν να διασκεδάζω ατελείωτα και να ψυχαγωγούμαι σεμνά.»

- Ποιος ήταν ο, ελληνικής καταγωγής, Αρχιεπίσκοπος Νικόλαος;

- Πως βρέθηκαν στην Ουκρανία οι πρόγονοί του;

- Τί προσέφερε στη νέα πατρίδα της οικογένειάς του;

- Πως διέσωσε τα πιστεύω του;

- Πως στήριξε το ποίμνιό του σε δύσκολους και σκοτεινούς χρόνους;

- Ποιο αποτύπωμα άφησε η πίστη στη ζωή του;

Τις απαντήσεις μας τις δίνει ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Νικόλαος με το Ημερολόγιό του.