8βρης - ΜΙΝΙ Βιβλιοθήκη 5 - Χωρίς Σωσίβιο

ΜΙΝΙ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ 5

Η σειρά Χωρίς Σωσίβιο έχει τρία επίπεδα δυσκολίας. Σε αυτή τη βιβλιοθήκη θα βρείτε περισσότερα βιβλία από τα Δελφινάκια (3ο επίπεδο δυσκολίας) για παιδιά που έχουν κατακτήσει σε μεγάλο βαθμό τον μηχανισμό της ανάγνωσης. Στο τέλος κάθε ιστορίας τα παιδιά θα χαλαρώσουν με φιλαναγνωστικές δραστηριότητες οι οποίες θα τα αποφορτίσουν από την προσπάθεια.

ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ 8 ΒΙΒΛΙΑ:

Το μαρούλι της καλοσύνης (Αγαθή Δημητρούκα)

Ο Αντώνης μεγάλωσε πια και πάει στο σχολείο. Όμως έχει ακόμη μια συνήθεια που κάνει τη δασκάλα του να θυμώνει! Δαγκώνει τα άλλα παιδιά όταν θυμώνει. Τελικά, με τη βοήθεια όλων θα καταφέρει να νικήσει αυτή τη συνήθεια!

Ο Φήτα (Βαγγέλης Ηλιόπουλος)

Είμαι εφευρέτης! Μάλιστα. Έχω εφεύρει ένα γράμμα. Δε λέει ο σπουδαίος γλωσσολόγος πως οι ποιητές φτιάχνουν δικές τους λέξεις; Ε, εγώ έφτιαξα δικό μου γράμμα. Κι έτσι θα έχουμε πια αλφάβητο με 25 γράμματα, να τα έχουν μπόλικα οι ποιητές να φτιάχνουν τις λέξεις τους. Ποιο είναι το γράμμα μου; Μα φυσικά το… φήτα. Απ’ αυτό πήρα το όνομά μου κι απ’ αυτό ξεκινά το δέντρο που το λένε φωτόδεντρο.

Μαύρος ουρανός με ροζ συννεφάκια (Κώστας Χαραλάς)

Ο Γκόραν είναι κατσούφης και λιγομίλητος. Ζει με τον θείο του φιλοξενούμενος στη χώρα μας. Πηγαίνει στο σχολείο, αλλά σπάνια μιλάει με τους συμμαθητές του για την πατρίδα του. Ονειρεύεται να γυρίσει εκεί όταν θα τελειώσει ο πόλεμος. Μέχρι τότε ζωγραφίζει μαύρους ουρανούς. Όταν ο θείος του λέει ότι μια μέρα οι ζωγραφιές του θα έχουν μεγάλη αξία, εκείνος χαμογελά...

Τρεις παλάμες όλη η Γη (Μαρία Παπαγιάννη)

Δυο κορίτσια της ίδιας ηλικίας μεγαλώνουν σε διαφορετικές χώρες, σε διαφορετικές συνθήκες. Η Χατζουαβή στην Γκάνα, η Άννα στην Ελλάδα. Και οι δυο ονειρεύονται να ταξιδέψουν και να γνωρίσουν τον κόσμο. Πόσο μεγάλη είναι η Γη και πόσο μικρή γίνεται όταν υπάρχει η αγάπη!

Αρκεί να μην κόψω τα μαλλιά μου (Αμάντα Μιχαλοπούλου)

Τα μαλλιά της Ξανθής μεγάλωσαν! Μεγάλος μπελάς το λούσιμο και το χτένισμα! Αλλά εκείνη είναι πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να μην τα κόψει. Η μαμά, ο μπαμπάς, ακόμη και ο σκύλος προσπαθούν να την πείσουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τα ψαλίδια που... μιλούν μάλλον θα καταφέρουν ό,τι δεν κατόρθωσαν οι άλλοι και έτσι η Ξανθή θα λατρέψει τα κοντά μαλλιά της!

Γράμμα από ένα δράκο (Σώτη Τριανταφύλλου)

Αυτό είναι το γράμμα ενός δράκου. Πώς γράφει γράμμα ένα πλάσμα που δεν υπάρχει; Να, παίρνει το μολύβι και γράφει. Γράφει για να παραπονεθεί. Γράφει για να πει μερικές πικρές αλήθειες. Γράφει γιατί, άμα δε γράψει, θα σκάσει. Κι αφού γράψει, επιστρέφει ήσυχα ήσυχα στην ανυπαρξία, ενώ εμείς πανηγυρίζουμε γιατί είμαστε ζωντανοί. Kαι γιατί δεν έχουμε τη φριχτή μούρη ενός δράκου.

Κύριε Χρόνε, σου έχω πολλά παράπονα! (Αλεξάνδρα Μητσιάλη)

Ο Αντρέας θέλει να παίζει περισσότερη ώρα με τον Αποστόλη, τον φίλο του.

Θέλει οι Κυριακές να κρατούν περισσότερο και τα καλοκαίρια να μην είναι τόσο μικρά. Και πάνω απ’ όλα θέλει η γιαγιά του να μείνει για πολύ καιρό ακόμα κοντά του, γιατί οι δυο τους κάνουν φανταστική παρέα. Κι αναρωτιέται ποιος να είναι τελικά αυτός ο μυστηριώδης κύριος Χρόνος που κανονίζει στη ζωή των ανθρώπων τόσο σημαντικά πράγματα. Το συζητά με τους φίλους του και βάζει πλώρη να τον συναντήσει. Έχει να του κάνει πολλές ερωτήσεις κι άλλα τόσα παράπονα.

Είμαι σκέτο παιδί! (Ιωάννα Μπαμπέτα)

Όταν χτυπάω, δεν πρέπει να κλαίω, γιατί είμαι ολόκληρος άντρας. Έτσι μου λένε. Όταν θέλω να πάω μόνος στην παιδική χαρά, μου το απαγορεύουν, γιατί είμαι μωρό. Η μια γιαγιά μού λέει να πίνω γάλα για να μεγαλώνω γρήγορα. Ενώ η άλλη να μη βιαστώ να μεγαλώσω γιατί τότε το μόνο που θα κάνω θα είναι να δουλεύω. Κι εγώ μεγαλώνω και μικραίνω ασταμάτητα. Τελικά τι είμαι; Μικρό ή μεγάλο παιδί; Τελικά τα πράγματα είναι ακόμη πιο απλά: είμαι σκέτο παιδί. Ούτε μεγάλο ούτε μικρό!