Ποίηση Ι

Η παρούσα έκδοση, συγκεντρώνει πέντε ποιητικές συλλογές του ποιητή και εκδότη Γιώργου Α. Αθανασόπουλου δημοσιευμένες από το 1990 μέχρι και το 2011. Σύντομα, αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν ο δεύτερος τόμος, με αδημοσίευτα έργα του ποιητή (Ποίηση ΙΙ).

[ Δείγμα γραφής ]

ΦΕΥΓΑΛΕΑ (1990)

Ο χρόνος, αυτός ο αγαπημένος σύντροφος
που με το κεφάλι πλημμυρισμένο βαδίζει

η παρέα του είναι χωρίς επιστροφή
βλέπουμε τα δέντρα βλέπουμε τους ατμούς
γυρίζουμε τα βράδια απ' το κυνήγι του χαμόγελου
και η μοναξιά μας δεν είναι ποτέ ολόκληρη
αδειάζουμε τα μαλλιά μας από τη λιακάδα
του δίνουμε το χέρι
για να μας περάσει κοιμισμένους στην άλλη όχθη

όταν γυρίσει η στρογγυλή μας γη και βγεί ξανά ο ήλιος
βρισκόμαστε κιόλας έτοιμοι για μια καινούρια "νίκη"
ο γαλανός αέρας μας καλεί να τραγουδήσουμε
και η ψυχή των λόφων με τις πήλινες μουσικές της
ν' αγναντέψουμε μπροστά και γύρω



ΕΡΧΟΜΟΣ (1997)

Κάτω από τα μάτια τ' ουρανού
ο ύμνος του προσώπου σας κυλούσε
αληθινός
έθαλπε τις ωραίες ροπές σας

Υπήρχατε σα σταγόνες και σα φωτιές
υπήρχατε σαν η μόνη σωτηρία της γης
υπήρχατε σαν ώρα γυρισμού
και σαν επίπονο ποτάμι

Τότε που μιλούσατε μόνο σε όποιον γνώριζε
τότε που είχατε τόση ανάγκη από υποσχέσεις
εγώ ζούσα

Δεν είχα άλλο να δώσω από την πράξη του ονείρου
από την πρώτη στιγμή της ζωής μου στο ποτήρι σας
από μια εύπιστη ερμηνεία των βλεφάρων σας



ΑΠΟ ΗΛΙΟ ΣΕ ΗΛΙΟ, 2008

χορεύω
με κερένια βήματα
ήχος
γλυκό λάδι
τρέμει ο άνεμος
και φυτεύει λουλούδι στον ήλιο
κορίτσια κλονίζουν
πάντοτε γρήγορο
το κύμα
πάντοτε λεπτό
τον δρόμο


γύρω κολυμπούσαν
μέσα στο φως
χωρίς να ξέρουν
με επισκέπτονται οι φωνές της νύχτας
αγωνία στις πόρτες αγωνία στα παράθυρα
είχα φυτέψει ένα σπίτι…
κι αν ακόμα η πεταλούδα βραδυά μού ξεφύγει
πάλι θα μελωδήσω


μόνο ένας θάνατος
μόνο ένα κορμί
τα χείλη της νύχτας με φίλησαν
οι καθρέφτες έχουν φωνή ραϊσμένη
τα γεφύρια βυθίζονται
φίλοι μου
πέρα μεγάλος κόσμος
αβρό θάμπος
γυμνότητα
προσφέρονται μάγουλα και θηλές
και χώμα


ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΤΑΘΗΚΑΝ, 2011

1. δεξιά και αριστερά οι φτερούγες
καθίζουν το κορμί της πεταλούδας
καθίζουν το αλαφρά πάνω στο φύλλο
φύσηξε αεράκι δροσερό
και δυο-τρία φύλλα πήρε
να τα ταξιδέψει
πιο πέρα πιο μακριά απ’ τις ρίζες


2. (διαβάζοντας κανείς τους στίχους μας, θα πίστευε
ότι η κόκα-κόλα δεν έχει υπάρξει ποτέ)


3. στις φλέβες μας αντί για αίμα
κυλάει κόκα-κόλα
τα παιδικά μας πόδια έχουν αλητέψει
στην άσφαλτο
γεννηθήκαμε στον έβδομο όροφο
ή μήπως στο ασανσέρ
(καλά κάνουν και τη βάζουν τέτοιες ώρες
αυτή τη μουσική
δεν είναι για ν’ ακούγεται)
έλεγα ότι γεννηθήκαμε – δεν είναι σίγουρο
περιμένουμε


από τις επιστροφές των δώρων
είχα φροντίσει να παρακρατήσω μια φωτογραφία της
προσωποποίηση της χάρης
δεν ξέρω αλλά μου έδινε θάρρος
για τις επιστρατεύσεις και τα ταξίδια
την είχα κάτω απ’ το μαξιλάρι μου
και κοιμόμουν ήσυχος
ήρθε καιρός, μετά την ερημιά,
που θέλησα να την ξεχάσω
κι έσχισα τη φωτογραφία της
και τα κομμάτια πέταξα στα σκουπίδια
μάταια