Αγαδάκος, Γιώργος

Γεννηθείς στις αρχές της δεκαετίας του 80’, παρόλο που ήταν ιατρικά αδύνατον, ακολούθησα το μοναδικό μου πάθος. Την ζωγραφική. Αφού τιμωρήθηκα από Θεούς και δαίμονες, για την αγάπη μου για το σχέδιο, κατάφερα να γίνω δάσκαλος σχεδίου. Μετά από τέσσερις δεκαετίες και κάτι, αφού ο θάνατος μου έκλεισε το μάτι αλλά δεν κατάφερε να με πάρει, έκανα τα σχέδια μου λέξεις, για να αφήσω αυτό το μήνυμα σε μελλοντικές γενιές. Αγάπησα, αγαπήθηκα, έτρεξα με 300 και πρόλαβα να σχεδιάσω μια γυναίκα με ομορφιά του μέλλοντος. Αγάπησα τα ζώα και με αγάπησαν και αυτά. Έγραψα τα συμπεράσματά μου, μιας και σε αυτή την εποχή έχει αναλάβει τα πάντα η τεχνητή νοημοσύνη. Όμως όσο και να εξελίχθηκε δεν κατάφερε να φτιάξει τέχνη. Ένα μήνυμα στο μέλλον από ένα διαλυμένο παρών.