Η Hurriyet και η πολιτική της Τουρκίας στο Κυπριακό (1948-1955)

Το παρόν βιβλίο φιλοδοξεί να συμβάλει στην κάλυψη του υφιστάμενου βιβλιογραφικού κενού αναφορικά με τον καίριο ρόλο που διαδραμάτισε η τουρκική εφημερίδα Hurriyet στην ανάδειξη του Κυπριακού ως «τουρκικού εθνικού ζητήματος» κατά την περίοδο 1948-1955. Μέσα από την εξέταση περίπου 1.300 δημοσιευμάτων της, καταδεικνύεται ότι η εφημερίδα επιχείρησε μεθοδικά και συστηματικά να επιστήσει την προσοχή της τουρκικής κοινής γνώμης, καθώς και των διαδοχικών τουρκικών κυβερνήσεων, στην ύπαρξη της Κύπρου ως «αλύτρωτου τουρκικού εδάφους» που «δικαιωματικά» ανήκει στην Τουρκία για ένα σύνολο «ιστορικών, πολιτισμικών και στρατηγικών» λόγων. Παράλληλα, πρόβαλλε τους Τουρκοκύπριους ως αναπόσπαστο τμήμα του «τουρκικού κόσμου» ευρύτερα, αλλά και της «μητέρας πατρίδας» Τουρκίας ειδικότερα.
Στο πλαίσιο αυτό, η Hurriyet συγκρότησε ένα στερεοτυπικό αφηγηματικό σχήμα, που τοποθετούσε σε διακριτή και ετεροβαρή σχέση τη «μεγάλη» και «ισχυρή» Τουρκία και τη «μικρή» και «ασταθή» Ελλάδα. Σύμφωνα με αυτό, οι Τούρκοι προβάλλονταν ως πιστοί, έργω και λόγω, στη διμερή «τουρκοελληνική φιλία», ενώ οι Έλληνες απεικονίζονταν ως διιστορικά «ταραχοποιοί», οι οποίοι κλόνιζαν τώρα τα θεμέλιά της με την επιδίωξη της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Αντιστοίχως, οι Ελληνοκύπριοι αντιμετωπίζονταν ως μειονότητα μέσα στο ευρύτερο σύνολο των «είκοσι εκατομμυρίων Τούρκων» της ενδοχώρας. Η επιμονή τους στον ενωτικό αγώνα αποδιδόταν σε «κομμουνιστική υποκίνηση» και καταδικαζόταν ως «θράσος» έναντι των «αυθεντικών ιδιοκτητών» της νήσου, η δε ένοπλη δράση της ΕΟΚΑ υποδεικνυόταν ως «τρομοκρατία».
Έτσι, η Hurriyet λειτούργησε αφενός μεν ως «διαμορφωτής» (opinion maker) της τουρκικής κοινής γνώμης, υποδεικνύοντας το Κυπριακό ως «το ζήτημα για το οποίο αξίζει κάποιος να σκεφθεί» (agenda setting), αφετέρου δε ως «πυλωρός» (gatekeeper) της συνακόλουθης ενημέρωσης