Μέρος β

ΑΚΑΛΥΠΤΗ ΖΩΝΗ

II.

Στην αρχή μία ή δύο καλοζωισμένες προτάσεις και έπειτα υφαίνονται μακρινές γραμμές εντός και εκτός ορίων.
Ανατρέπονται οι βασικοί ενοχικοί οδηγοί, σε γραμμές αλλά και σε έδρανα.
Ενδέχεται μόλις οι κραταιοί φύλακες αποδείξουν την κρυμμένη πρόταση στα σωθικά του μοναδικού ξημερώματος να ριχθούν σωρηδόν οι άμυνες σημειώνοντας απώλειες του εδραιωμένου υποστυλώματος.
Αργά και έως του κωδικού παραδείγματος πόνου, από τις αρχές και τους βατήρες συνδυασμένους με επαναλήψεις και άθλια κάστρα κατειλημμένα.
Αδύνατου τέλους που από τα στάχυα των ειρμών περιβάλλεται με βάρος ασμάτων και φωνές ασθενών.
Στη συνέχεια των φωτεινών του οίκτου τέλους, και αδύνατα τα όσα περιβάλλουν.
Ακρωτηριασμένα παραδείγματα της συμμετοχής του πνεύματος και της ανοχής της καρδιάς.
Δεν αναδεύονται από γραμμές ιστορικές κόκκινες τραγωδίες, κρατούν την εικόνα που σείεται αδίκαστα και ολοκληρωτικά, μακριά από τις ισόβιες παρατάξεις.
Ανοίγονται μόνοι στις εποχές και διαλύεται χωριστά το ψηφίο και η φωτιά και το πόσο ή πού αποσκοπούν.
Όταν συνδέεται η στροφή των αγώνων παρατηρούμενη και αβέβαιη, με πνιγμένα χωράφια και φωνασκίες και απόπτερα σταθμικά.
Ζητώντας όριο και πρακτική ενδυνάμωση μέχρι τα μέσα, τα μύχια της εικόνας.