Police stations

Η μελέτη αυτή επιχειρεί να παρουσιάσει την έκταση της βίας στα αστυνομικά τμήματα της σύγχρονης Ευρώπης μέσω των εκθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας (CPT). Ειδικότερα, εξετάζονται οι εκθέσεις που εκδόθηκαν από τη CPT για τα βασανιστήρια και την κακομεταχείριση στα αστυνομικά τμήματα της Ισπανίας (νότια Ευρώπη), της Γερμανίας (κεντρική Ευρώπη), του Ηνωμένου Βασιλείου (βοριοδυτική Ευρώπη) και τεσσάρων σκανδιναβικών χωρών (Νορβηγία, Φινλανδία, Δανία και Σουηδία). Στη συνέχεια, τα στοιχεία αυτά εμπλουτίζονται από τις αντίστοιχες εκθέσεις του Υπουργείου Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών και της Διεθνούς Αμνυηστίας τις απαντήσεις των ως άνω κυβερνήσεων στη CPT και τη σχετική βιβλιογραφία, προλειμένου να μπορέσει κανείς να σηματίσει μια τεκμηριωμένη άποψη όσον αφορά τη φύση του προβλήματος και τους γενεσιουργούς παράγοντες αυτού, λαμβάνοντας πάντα υπ' όψη το γεγονός ότι ο σκοτεινός αριθμός της βίας στα αστυνομικά τήματα είναι πολύ υψηλός. Στα συμπεράσματα η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την ποσοτική και ποιοτική διαφορά στα ευρήματα της CPT και των άλλων οργανισμών. Κατά την ερμηνευτική προσέγγιση του ζητήματος, γίνεται αναφορά σε ορισμένες δυσλειτουργίες της CPT σε συνδυασμό με προτάσεις βελτίωσης της λειτουργίας της και στα εγγενή προβλήματα όσον αφορά την επόδ4ειξη της βίαιης συμπεριφοράς των αστυνομικών. Επιπλέον, γίνεται σχολιασμός της ηπιότερης μορφής κακομεταχείρισης που δεν συμπεριλαμβάνεται στην απαγόρευση του Άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ), του κινδύνου που ενέχει η προσφυγή στην κράτηση χωρίς να επιτρέπεται καμία επαφή με τον έξω κόσμο, του συσχετισμού με το άρθρο 5 της ΕΣΔΑ το οποίο επδιέχεται περιορισμούς της αυτοποιητικής λειτουργίας των νομικών εγγυήσεων, της σημασίας της εκπαίδευσης στα ανθρώπινα δικαιώματα και της συνειδητοποίησης ότι η αύξηση της αστυνομικής βίας δεν πρέπει να φορά τις αστυνομικές δυνάμεις αποκλειστικά, αλλά την κοινωνία ως σύνολο, καθώς συνιστά σημάδι κοινωνικής κρίσης το οποίο προαναγγέλλει την εμφάνιση περισσότερο αυταρχικών κρατών. Από τη διεξαχθείσα ανάλυση αναδεικνύεται η ανάγκη για την εκπόνηση ενός νέου ευρωπαϊκού προγράμματος, στο οποίο θα προβλέπεται ο συντονισμός όλων των συναφών εγχειρημάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ως ο μόνος πρακτικός τρόπος για να απαλλαγεί η κοινωνία από τη μάστιγα των βασανιστηρίων.