Προς τους νέους, όπως αν εξ Ελληνικών ωφελοίντο λόγων

Πολλά με τα παρακαλούντά εστι συμβουλεύσαι υμίν, ω παίδες, α βέλτιστα είναι κρίνω, και α συνοίσειν υμίν ελομένοις πεπίστευκα. Το τε γαρ ηλικίας ούτως έχειν, και το διά πολλών ήδη γεγυμνάσθαι πραγμάτων, και μην και το της πάντα παιδευούσης επ' άμφω μεταβολής ικανώς μετασχείν, έμπειρόν με είναι των ανθρωπίνων πεποίηκεν, ώστε τοις άρτι καθισταμένοις τον βίον έχειν ώσπερ οδού την ασφαλεστάτην υποδεικνύναι? τη τε παρά της φύσεως οικειότητι ευθύς μετά τους γονέας υμίν τυγχάνω, ώστε μητ' αυτός έλαττόν τι πατέρων ευνοίας νέμειν υμίν, υμάς δε νομίζω, ει μη τι υμών διαμαρτάνω της γνώμης, μη ποθείν τους τεκόντας, προς εμέ βλέποντας. Ει μεν ούν προθύμως δέχοισθε τα λεγόμενα, της δευτέρας των επαινουμένων έσεσθε παρ' Ησιόδω τάξεως? ει δε μη, εγώ μεν ουδέν αν είποιμι δυσχερές, αυτοί δε μέμνησθε των επών δηλονότι, εν οις εκείνός φησιν άριστον μεν είναι τον παρ' εαυτού τα δέοντα συνορώντα, εσθλόν δε κακείνον τον τοις παρ' ετέρων υποδειχθείσιν επόμενον, τον δε προς ουδέτερον επιτήδειον αχρείον είναι προς άπαντα. Μη θαυμάζετε δε ει καθ' εκάστην ημέραν εις διδασκάλου φοιτώσι, και τοις ελλογίμοις των παλαιών ανδρών δι' ων καταλελοίπασι λόγων συγγινομένοις υμίν, αυτός τι παρ' εμαυτού λυσιτελέστερον εξευρηκέναι φημί. Τούτο μεν ούν αυτό και συμβουλεύσων ήκω, το μη δείν εις άπαξ τοις ανδράσι τούτοις, ώσπερ πλοίου τα πηδάλια της διανοίας υμών παραδόντας, ήπερ αν άγωσι, ταύτη συνέπεσθαι, αλλ' όσον εστί χρήσιμον αυτών δεχομένους, ειδέναι τι χρη και παριδείν. Τίνα ούν εστι ταύτα και όπως διακρινούμεν, τούτο δη και διδάξω ένθεν ελών.