Ανάμεσα στον έρωτα και το θάνατο

Μπορεί άραγε η ορθόδοξη Εκκλησία να έχει δικό της δημόσιο, πρωτότυπο λόγο μαρτυρίας στη βιοηθική, με χριστιανική αφετηρία αλλά και σε ανοικτό διάλογο προς την κοσμική βιοηθική; Ή μήπως θα πρέπει να επαναλαμβάνει, άκριτα πολλές φορές, απόψεις που έχουν ήδη διατυπωθεί είτε από την κοσμική πλευρά (φιλοσοφική και επιστημονική) είτε από άλλες χριστιανικές παραδόσεις (θεολογικές μη ορθόδοξες), οι οποίες απόψεις τόσο οι μεν όσο και οι δε ενδέχεται να είναι τελικά αντίθετες προς τις ορθόδοξες ανθρωπολογικές και ηθικές παραμέτρους;

Ποια μπορεί να είναι η συμβολή της ορθόδοξης θεολογίας στην αντιμετώπιση επιμέρους ζητημάτων βιοηθικής (λ.χ. ευθανασία, αμβλώσεις, μεταμοσχεύσεις, πειραματισμοί), όπως αυτά τίθενται στο σύγχρονο ιστορικοπολιτισμικό πλαίσιο και διαμορφώνονται σύμφωνα με τα τρέχοντα επιστημονικά δεδομένα;

Τα έξι μελετήματα του τόμου επιδιώκουν να ανταποκριθούν στο αίτημα η Εκκλησία «να μπορέσει να διαλεχτεί με το απρόσμενο παρόν, να υπερασπιστεί την ανθρωπιά, να μαρτυρήσει τη σφραγίδα του Θεού πάνω στην κτίση και να αρνηθεί να καταντήσει κήρυκας του τρόμου και της απόγνωσης».