Ικέτιδες

Οι Ικέτιδες είναι το πρώτο έργο της τετραλογίας Δαναΐδες. Ακολουθούν τα έργα Αιγύπτιοι και Δαναΐδες. Η τετραλογία έκλεινε με το σατυρικό δράμα Αμυμώνη. Δεν είναι δυνατόν να προσδιορίσει κανείς με ακρίβεια το κεντρικό νόημα της τετραλογίας, γιατί τα άλλα τρία έργα έχουν χαθεί. Ο Αισχύλος και στην τετραλογία αυτή ακολουθεί τη θεωρία της Ύβρης, όπως στην Ορέστεια και στον Προμηθέα. Όπως σε εκείνα τα έργα έχουμε την Ύβρη από τη μια πλευρά των αντιμαχόμενων, μετά έχουμε την ανταπόδοσή της από την άλλη πλευρά και στο τέλος την άμβλυνση της οξύτητας και το συμβιβασμό των αντιθέσεων και τη συμφιλίωση, έτσι και στην τετραλογία των Δαναΐδων έχουμε πρώτα την Ύβρη των Αιγυπτίων (Ικέτιδες), μετά την Ύβρη των Δαναΐδων και την τιμωρία των Δαναΐδων και τη δικαίωση του θεσμού του γάμου στα πρόσωπα της Υπερμνήστρας και του Λυγκέα.



Όπως σ' όλα τα σημαντικά πράγματα στον κόσμο της τέχνης, κι όχι μόνο στον κόσμο της τέχνης, το μυστικό βρίσκεται στην απλότητα, και στην τυπικότητα με την οποία εκφράζεται το απλό. Χωρίς να έχω πειστεί πως οι Ικέτιδες δεν είναι το πρώτο σωζόμενο
θεατρικό κείμενο της ανθρωπότητας, πιστεύω πως είναι το πιο
απλό θεατρικό κείμενο του κόσμου. Απλοϊκά έχουμε άπειρα, και
μονοσήμαντα πάμπολλα. Τόσο όμως απλό και συνάμα τόσο φορτισμένο
σπάνια θα συναντήσουμε στο παγκόσμιο θέατρο

Κ.Χ. Μύρης