Ορέστεια

Μετά την επιτυχημένη επιστημονική Ημερίδα με τίτλο «Χαμένοι στη Μετάφραση: (Δι)ερευνώντας τις αδημοσίευτες μεταφράσεις αρχαίου δράματος» (3 Ιουνίου 2024, Αμφιθέατρο Βιβλιοθήκης, Φιλοσοφική Σχολή Ε.Κ.Π.Α.), το Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος και Θεατρολογικής Έρευνας του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α. προσφέρει στο ευρύ κοινό δύο εμβληματικές θεατρικές μεταφράσεις αρχαίου δράματος, που ήταν μέχρι τώρα αδημοσίευτες σε οποιαδήποτε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή: Ορέστεια του Αισχύλου, στην πολύκροτη μετάφραση του Γεωργίου Σωτηριάδη, η οποία πυροδότησε τα «Ορεστειακά» επεισόδια όταν παίχθηκε το 1903 στο Βασιλικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Θωμά Οικονόμου (σύνταξη – επιμέλεια – εισαγωγή από την Άννα Μαυρολέων, δρ θεατρολόγο και διδάσκουσα στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α.) και Ορέστης του Ευριπίδη, στη μετάφραση του θεατρικού συγγραφέα, σκηνοθέτη, μεταφραστή, κριτικού Γιώργου Σεβαστίκογλου, που σκηνοθέτησε το έργο το 1982 στο Εθνικό Θέατρο (σύνταξη – επιμέλεια – εισαγωγή από την Κωνσταντίνα Ζηροπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών).

Την εκδοτική επιμέλεια των δύο μεταφράσεων έχει η καθηγήτρια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α. Καίτη Διαμαντάκου, που είναι η Διευθύντρια του Εργαστηρίου Αρχαίου
Δράματος και Θεατρολογικής Έρευνας και η επιστημονική υπεύθυνη του ερευνητικού προγράμματος «Αδημοσίευτες μεταφράσεις αρχαίου δράματος: Εντοπισμός – Καταγραφή – Συγκέντρωση – Αξιολόγηση», που αναλήφθηκε, κατόπιν έγκρισης σχετικής ερευνητικής πρότασης, στο πλαίσιο της Πρόσκλησης Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος από τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων και Έρευνας Ε.Κ.Π.Α. για τη Δράση Αξιοποίησης Καταπιστεύματος Κων/νου Α. Τσαγκαδά «Έρευνα στις μετακλασικές σπουδές».

Στο ίδιο πλαίσιο, η εκδοτική συνέργεια του Εργαστηρίου Αρχαίου Δράματος και Θεατρολογικής Έρευνας με την ΚΑΠΑ Εκδοτική θα φέρει στο επί χάρτου φως, όσο το δυνατόν περισσότερες αδημοσίευτες μέχρι σήμερα θεατρικές μεταφράσεις αρχαίου δράματος, αποβλέποντας στο ερευνητικό κέρδος που η ανάκτηση αυτού του –λαθροβιούντος σε δημόσια ή ιδιωτικά αρχεία– πρωτογενούς υλικού μπορεί να έχει για τη μελέτη της πρόσληψης του αρχαίου δράματος, της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου και της ελληνικής κοινωνίας, της ιστορίας και της θεωρίας της θεατρικής παράστασης και της θεατρικής μετάφρασης.