Ο Δον Ζουάν στο Σικάγο

Επηρεασμένος από τις κλασικές κωμωδίες του 17ου και του 18ου αιώνα που διασκεύασε, ο Άιβς συγγράφει το έργο "Ο Δον Ζουάν στο Σικάγο", όπου συμμειγνύονται δύο ιστορίες, του θρυλικού Σεβιλλιανού σαγηνευτή Δον Ζουάν και η αντίστοιχη του θρύλου του Φάουστ. Το έργο αυτό είναι μια κωμική σάτιρα γεμάτη χιούμορ, πιπεράτα λογοπαίγνια και καταιγιστικά φαρσικά στοιχεία, γεμάτη με σκανδαλιές και γραμμένη σε μία σύμμειξη πεζού και έμμετρου λόγου. Ο φαουστικός Δον Ζουάν του Άιβς δεν είναι ένας υπερήλικας που έχει σπουδάσει φιλοσοφία, ιατρική, νομική και θεολογία, όπως ο ήρωας του Γκαίτε, και που πουλάει την ψυχή του στον Διάβολο, για να ξαναζήσει τα νιάτα που έχασε, ούτε είναι ένας φιλήδονος νέος, όπως ο ήρωας του Μολιέρου, που σαγηνεύει, ξελογιάζει και αποπλανεί τις γυναίκες, προκειμένου να ικανοποιήσει την ακόρεστη και φιλάρεσκη αρσενική φύση του. Είναι ένας όμορφος, πλούσιος, σεξουαλικά άβγαλτος ευγενής στην Ισπανία του 16ου αιώνα, που ενδιαφέρεται περισσότερο να βρει το νόημα της ζωής μέσα από τα βιβλία και μέσω της αλχημείας. Φοβούμενος ότι δεν θα προλάβει να το βρει, καλεί τον Διάβολο και κλείνει μια συμφωνία μαζί του που του προσφέρει αθανασία -θα του δοθεί ως αντάλλαγμα η αιώνια νιότη, αρκεί να κάνει έρωτα με μια διαφορετική γυναίκα κάθε μέρα, μέχρι τα μεσάνυχτα, και ποτέ με την ίδια δεύτερη φορά.