Το γέλιο της έκτης μέρας

Ένα δωδεκάχρονο αγόρι ταξιδεύει το 1959 με το πλοίο της γραμμής για την Αθήνα, αλλά όλο το βράδυ δεν μπορεί να κλείσει μάτι από τα γέλια και τις φωνές ενός νιόπαντρου ζευγαριού στη διπλανή καμπίνα.
Πολλά χρόνια αργότερα, όταν το αγόρι θα έχει γίνει ένας διάσημος εκδότης περιοδικών και φημισμένος γόης, θα συναντήσει τον καρπό εκείνης της νύχτας και μαζί θα ξεκινήσουν ένα περίεργο "παιχνίδι", που κάθε άλλο παρά ανέμελο και αθώο είναι. Ένα παιχνίδι που μοιάζει με τη σατανική παγίδα:
«...πολλές φορές στη μεγάλη βαρυχειμωνιά όταν η αλεπού κυνηγάει τα πουλιά, που είναι αναγκασμένα να πετούν πολύ χαμηλά, σιγά-σιγά και χωρίς να το καταλάβει οδηγείται μες στα χιόνια. Εκεί εξαντλημένη από την προσπάθεια παγιδεύεται και δεν είναι σε θέση να κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω. Έτσι, από κυνηγός γίνεται θήραμα, τροφή η ίδια των άγριων πουλιών.»
Σ' αυτούς τους δυο ποιος η αλεπού και ποιος το αγριοπούλι; Ποιος θα καταβροχθίσει τον άλλον, με ποιο τρόπο; Κι όλα αυτά, Μάρθα και Ιωάννα, γιατί; Γιατί;...