Βιοσυναρμοστική χημεία ΙΙ. Σύνθεση και μελέτη ενώσεων συναρμογής

Ο δεύτερος τόμος της «Βιοσυναρμοστικής Χημείας» ασχολείται με τη σύνθεση και τη μελέτη των ενώσεων συναρμογής. Εξετάζονται οι κυριότερες φασματοσκοπικές τεχνικές, που επιτρέπουν να βγουν συμπεράσματα για τη δομή, τη μαγνητική συμπεριφορά και τις φυσικές και χημικές ιδιότητες των συμπλόκων.

Όπως έχει αναφερθεί και στον πρώτο τόμο, η χημεία ενώσεων συναρμογής αποτελεί το κύριο αντικείμενο γνώσης για την κατανόηση της συμπεριφοράς και δράσης των βιολογικών συστημάτων. Η παρασκευή και η μελέτη ενώσεων-μοντέλων αποτελεί ένα δυναμικό κλάδο της Βιοανόργανης Χημείας. Πολλές από τις ενώσεις που παρασκευάζονται και μελετούνται στο πειραματικό μέρος, έχουν χρησιμοποιηθεί ως δυναμικά μοντέλα μελέτης μεταλλικών κέντρων μεταλλοπρωτεϊνών και μεταλλοενζύμων.

Στο πρώτο κεφάλαιο αυτού του τόμου δίνονται γενικά χαρακτηριστικά της φασματοσκοπίας και των μετάλλων σε σχέση με την κατάταξή τους στον περιοδικό πίνακα. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι αρχές στις οποίες στηρίζεται η φασματοσκοπία υπερύθρου ή δονητική φασματοσκοπία (IR) και οι δυνατότητες που προσφέρει για τη μελέτη των ενώσεων συναρμογής. Το τρίτο κεφάλαιο διαπραγματεύεται την ηλεκτρονική φασματοσκοπία ή φασματοσκοπία υπεριώδους-ορατού (UV-Vis), η οποία αποτελεί μία από τις δυναμικότερες τεχνικές, κυρίως για τη μελέτη διαλυμάτων των ενώσεων συναρμογής. Στο τέταρτο και πέμπτο κεφάλαιο μελετάται η επίδραση του μαγνητική πεδίου είτε στον πυρήνα είτε στο ηλεκτρόνιο μέσω των φασματοσκοπικών μεθόδων του πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού (NMR) και του ηλεκτρονικού παραμαγνητικού συντονισμού (ESR) αντίστοιχα. Στο έκτο κεφάλαιο εξετάζονται οι ενώσεις συναρμογής ως μαγνητικά υλικά και παρουσιάζονται οι δυνατότητες που δίνουν οι μαγνητικές μετρήσεις στην ερμηνεία δομικών χαρακτηριστικών των συμπλόκων. Στο έβδομο κεφάλαιο παρουσιάζονται ορισμένες εφαρμογές φασματοσκοπικών μεθόδων στη μελέτη της χημικής ισορροπίας των ενώσεων συναρμογής σε διάλυμα. Στο όγδοο και ένατο κεφάλαιο ο αναγνώστης θα μπορέσει να πάρει ορισμένες πληροφορίες για την επικινδυνότητα των χημικών ενώσεων και τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνει, προτού αποφασίσει να μπει στο χημικό εργαστήριο ή και κατά τη διάρκεια των πειραμάτων. Αποτελεί ίσως το σημαντικότερο παράγοντα γνώσης ενός χημικού, να γνωρίζει την επικινδυνότητα των χημικών ενώσεων και τα μέτρα προστασίας, καθώς και τις ενέργειες που πρέπει να κάνει σε περίπτωση ατυχήματος. Στο τελευταίο δέκατο κεφάλαιο δίνεται η σύνθεσή και η μελέτη με φασματοσκοπικές ή μαγνητικές μεθόδους πέντε ενοτήτων ενώσεων συναρμογής.