0
Your Καλαθι
Υδρόμυλοι της Λέσβου
Τα υλικά δομής των υδρόμυλων
Περιγραφή
Η έκδοση αυτή, ελπίζουμε ότι μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για το ξεκίνημα των διαδικασιών αξιοποίησης αυτών των μοναδικών μνημείων που διαθέτει η Λέσβος.
Υδρόμυλοι υπάρχουν σε όλους τους ποταμούς της Λέσβου. Ο Μαλιόντας, ο Μυλοπόταμος, ο Βούλγαρης, ο Ευεργέτουλας, ο Τσικνιάς, ο Χαλάντρας, η Ποταμιά, ο Σεδούντας διαθέτουν ορισμένους από τους σημαντικότερους.
Όπως αναφέρει ο κ. Αξιώτης «Στην Λέσβο οι πρώτες αναφορές στους υδρόμυλους γίνονται γύρω στα 1578 και αφορούν την ιδιοκτησία της Μονή Λιμώνος. Οι θέσεις και οι υδρόμυλοι έχουν εντοπιστεί αλλά στα σίγουρα έχουν υποστεί πολλαπλές μετατροπές μέσα στα επόμενα χρόνια. Μετά έρχεται ο υδρόμυλος του Χασάν Πασά στις Καμάρες Μυτιλήνης, του 1782, που συνδέεται με την ύδρευση της πρωτεύουσας. Από εκεί και πέρα η έρευνα συνεχίζεται. Γενικά η χρονολόγηση που έχουμε στα χέρια μας από έγγραφα ή επιγραφές αρχίζει το 19ο αιώνα και τελειώνει στα μισά του 20ου αιώνα.
Γύρω στα 1879 οι κάτοικοι του νησιού αναφέρονται στις 120.000 ενώ στα 1909 στις 150.000. Τότε έχουμε την ανακαίνιση ή και την δημιουργία νέων υδρόμυλων αν και από τα 1894 έχει αρχίσει η ατμοκίνηση στα ελαιοτριβεία του νησιού. Στα 1913 το νησί παράγει 11.389.000 κιλά σιτάρι. Τότε βλέπουμε δύο μεγάλους αλευρόμυλους στην Μυτιλήνη, 6 ατμοκίνητους, 7 πετρελαιοκίνητους και μόνο 61 υδρόμυλους. Από αυτούς οι 35 εργάζονται όλο τον χρόνο και οι υπόλοιποι είναι ξερόμυλοι δηλαδή δουλεύουν εποχιακά. Ενώ στα 1890 καταγράφονται 249 αλευρόμυλοι και ένας μόνο ατμοκίνητος».
Αυτά τα μνημεία προβάλει η έκδοση με έγχρωμες φωτογραφίες και σχέδια από τους υδρόμυλους της Λέσβου καθώς και χάρτη με τις θέσεις των υδρόμυλων.
******
φωτογράφιση: Μάκης Αξιώτης
Υδρόμυλοι υπάρχουν σε όλους τους ποταμούς της Λέσβου. Ο Μαλιόντας, ο Μυλοπόταμος, ο Βούλγαρης, ο Ευεργέτουλας, ο Τσικνιάς, ο Χαλάντρας, η Ποταμιά, ο Σεδούντας διαθέτουν ορισμένους από τους σημαντικότερους.
Όπως αναφέρει ο κ. Αξιώτης «Στην Λέσβο οι πρώτες αναφορές στους υδρόμυλους γίνονται γύρω στα 1578 και αφορούν την ιδιοκτησία της Μονή Λιμώνος. Οι θέσεις και οι υδρόμυλοι έχουν εντοπιστεί αλλά στα σίγουρα έχουν υποστεί πολλαπλές μετατροπές μέσα στα επόμενα χρόνια. Μετά έρχεται ο υδρόμυλος του Χασάν Πασά στις Καμάρες Μυτιλήνης, του 1782, που συνδέεται με την ύδρευση της πρωτεύουσας. Από εκεί και πέρα η έρευνα συνεχίζεται. Γενικά η χρονολόγηση που έχουμε στα χέρια μας από έγγραφα ή επιγραφές αρχίζει το 19ο αιώνα και τελειώνει στα μισά του 20ου αιώνα.
Γύρω στα 1879 οι κάτοικοι του νησιού αναφέρονται στις 120.000 ενώ στα 1909 στις 150.000. Τότε έχουμε την ανακαίνιση ή και την δημιουργία νέων υδρόμυλων αν και από τα 1894 έχει αρχίσει η ατμοκίνηση στα ελαιοτριβεία του νησιού. Στα 1913 το νησί παράγει 11.389.000 κιλά σιτάρι. Τότε βλέπουμε δύο μεγάλους αλευρόμυλους στην Μυτιλήνη, 6 ατμοκίνητους, 7 πετρελαιοκίνητους και μόνο 61 υδρόμυλους. Από αυτούς οι 35 εργάζονται όλο τον χρόνο και οι υπόλοιποι είναι ξερόμυλοι δηλαδή δουλεύουν εποχιακά. Ενώ στα 1890 καταγράφονται 249 αλευρόμυλοι και ένας μόνο ατμοκίνητος».
Αυτά τα μνημεία προβάλει η έκδοση με έγχρωμες φωτογραφίες και σχέδια από τους υδρόμυλους της Λέσβου καθώς και χάρτη με τις θέσεις των υδρόμυλων.
******
φωτογράφιση: Μάκης Αξιώτης
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
