Παλαιστίνη, αιτίες και μύθοι

Σημαντική συμβολή στην προσπάθεια αποκρυπτογράφησης και ερμηνείας των εξελίξεων στην Μέση Ανατολή με σημείο αναφοράς το Παλαιστινιακό αποτελεί το πρώτο βιβλίο του Νασίμ Αλάτρας, «Παλαιστίνη – αιτίες και μύθοι, η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή από το 1917» (εκδόσεις ΚΨΜ, Σειρά: Κόσμος).

Αυτό που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει από την αρχή ακόμα κι, από πολύ καλά άλλα βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά για την ιστορία της Παλαιστίνης, είναι η αποφυγή της καθεστωτικής ειδησεογραφικής καταγραφής των γεγονότων. Ο Νασίμ Αλάτρας από το πρόλογο ακόμα δείχνει τις προθέσεις του κηρύττοντας «πόλεμο στον Θεό-Μεσίτη και τους μύθους του» όπως γράφτηκαν στην Βίβλο των φαντασιόπληκτων. Από τον πρόλογό μας «προειδοποιεί» ότι δεν συμφωνεί με τις «θεωρίες συνωμοσίας» γιατί αυτές ισχυροποιούν τον ιμπεριαλισμό και εγκλωβίζουν τον απλό κόσμο στο καβούκι του «Ματαιότης ματαιοτήτων». Δυο στοιχεία που κάνουν τον Νασίμ να διαχωρίσει την θέση του από πολλούς Άραβες συγγραφείς και ιστορικούς.

Ο Νασίμ Αλάτρας, διαφοροποιεί σε πολλά σημεία το βιβλίο του από πολλά άλλα βιβλία που κυκλοφορούν για το Παλαιστινιακό στην Ελλάδα. Κατά πρώτον ασχολείται με τα “θεμελιώδη μεγέθη”, δηλαδή με όλα εκείνα που προηγήθηκαν και καθόρισαν το Παλαιστινιακό από την περίοδο αρχαίων χρόνων, των Σταυροφοριών, του μεσοπολέμου μέχρι και την ίδρυση του εβραϊκού κράτους το 1948 και τη Νάκμπα (τραγωδία) των Παλαιστινίων. Δεύτερον δεν φοβάται να «ξύνει τις πληγές». Γιατί πιστεύει πως μόνο έτσι θέτει τους όρους για να ερμηνευθούν όλες οι σημερινές εξελίξεις και να δοθεί δίκαιη λύση στο Μεσανατολικό. Τρίτον, το βιβλίο που εμφορείται από το πνεύμα της αντίστασης, ερμηνεύει όλες τις αιτίες που οδήγησαν τους Παλαιστινίους στις πολλές εξεγέρσεις. Τις επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες. Πως απέτρεψαν οι εξεγέρσεις και οι ένοπλες αντιστάσεις τη δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ, και δεν διστάζει να απαντάει στο γιατί απέτυχαν οι πολιτικές ηγεσίες των Παλαιστινίων μέχρι σήμερα να απελευθερώσουν την πατρίδα τους. Και μας εξηγεί γιατί οι Παλαιστίνιοι δεν θα αποκτήσουν ποτέ με τη βοήθεια του δυτικού κόσμου ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος και γιατί η υπόθεση αυτή είναι εν τέλει υπόθεση μόνο της ένοπλης αντίστασης Αράβων και Παλαιστινίων.

Τέταρτον το βιβλίο καταπιάνεται διεξοδικά και αναλυτικά για πρώτη ίσως φορά με το μυστικό της Μέσης Ανατολής, με το ερώτημα που συνεχίζει να απασχολεί πολλούς αναλυτές και πολιτικούς: γιατί τα αραβικά κράτη δεν βοηθούν τους Παλαιστινίους πρακτικά στην απελευθέρωση της πατρίδας τους; Γιατί οι Άραβες δεν είναι ενωμένοι; και γιατί δεν χρησιμοποιούν το όπλο του πετρελαίου; Μετά από βαθιά ανάλυση της παρασκηνιακής ιστορίας του πετρελαίου, των μυστικών διαπραγματεύσεων και το μεγάλο παζάρι μεταξύ των εταιριών πετρελαίου και της φύσης και της δομής των εξουσιών που αυτές διαμόρφωσαν στα πετρελαϊκά κράτη, ο Νασίμ Αλάτρας καταλήγει στο εξής συμπέρασμα “Τα αραβικά κράτη θέλουν τους Παλαιστίνιους να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο που ακολουθούν εδώ και 90 χρόνια: απόλυτη υποταγή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Θέλουν να αποκτήσουν οι Παλαιστίνιοι ένα προτεκτοράτο κι όχι ένα ελεύθερο κράτος».

Ο δυνατός χαρακτήρας του βιβλίου και η πρωτοτυπία του εντοπίζεται στην μεθοδικότητα και την πειστικότητα με την οποία καταρρίπτει μύθους που συνοδεύουν την ίδρυση του Ισραήλ, που το οδήγησαν στη ρατσιστική πολιτική και στη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και στις επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης εναντίον των Παλαιστινίων από το 1936 μέχρι το 1955, με την απόλυτη στήριξη και κάλυψη των Άγγλων καταχτητών.

Πρώτος μύθος που καταρρίπτει το βιβλίο με την βοήθεια Ισραηλινών αρχαιολόγων είναι η Μεγάλη υποτιθέμενη “Έξοδος” των οπαδών της Βίβλου και απαντάει γιατί την μεγιστοποίησαν και την τοποθέτησαν σε άλλο χώρο και χρονικό σημείο από το πραγματικό. Και τι σχέση αυτή με τα καλέσματα του Θεού -Μεσίτη για εισβολή και κατάχτηση της “Γης της Επαγγελίας”. Το βιβλίο αναλύει με απλή περιγραφή και διήγηση γιατί προτίμησαν οι ηγέτες του Σιωνισμού και του εβραϊκού τραπεζικού κεφαλαίου την φτωχή Παλαιστίνη κι όχι τη διαμαντοφόρα Ουγκάντα της Αφρικής, όπως σοβαρά συζητιόταν.

Ο Νασίμ Αλάτρας δείχνει την εργώδη προσπάθεια Άγγλων, από το 1917, να εγκαταστήσουν ένα εβραϊκό προτεκτοράτο στην Παλαιστίνη. Μετά τον Θεό-Μεσίτη της Βίβλου ο υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ, διαβεβαίωνε τον Εβραίο μεγαλοτραπεζίτη Ρότσιλντ (χρηματοδότη των βρετανικών πολέμων και του εβραϊκού αποικισμού) ότι «η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας βλέπει θετικά την εγκαθίδρυση στην Παλαιστίνη μιας εθνικής πατρίδας για τους Εβραίους και θα κάνουμε οτιδήποτε είναι δυνατό για να υλοποιήσουμε αυτό τον σκοπό»! Από εδώ αρχίζει και ξετυλίγει ο Νασίμ τον μύθο “αντίστασης των Εβραίων στους Βρετανούς…”, που πολλοί στον Δυτικό κόσμο πίστεψαν.

Ο δεύτερος μύθος που ανασκευάζεται αφορά τον χαρακτηρισμό της Μεγάλης Παλαιστινιακής Επανάστασης του 1936-1939 ως αντισημιτικής. Ο Νασίμ αναλύει με την βοήθεια και του βιβλίου δολοφονηθέντα από τη Μοσάντ Παλαιστίνιου συγγραφέα και δημοσιογράφου Γασσάν Καναφάνι, τις κοινωνικές και οικονομικές αιτίες που οδήγησαν στην επανάσταση των αγροτών και εργατών. Μια επανάσταση που κατέπνιξαν οι Εβραίοι ταγματασφαλίτες και ο κατοχικός στρατός των Άγγλων, που οδήγησε στο θάνατο 5.000 Παλαιστίνιων.

Ο τρίτος μύθος αφορά στη “σύγκρουση” της σιωνιστικής ηγεσίας με τους Χιτλερικούς. Στο βιβλίο δεν δείχνεται μόνο η ιδεολογική συγγένεια των δύο αυτών μορφών φασισμού, με την προτίμηση τους στα εθνικά ομοιογενή κράτη, αλλά επίσης κι οι συζητήσεις που γίνονταν για αμοιβαίες διευκολύνσεις. Τέτοιο ήταν για παράδειγμα το σχέδιο «Εβραίοι αντί για φορτηγά», όταν οι χιτλερικοί προθυμοποιήθηκαν να διευκολύνουν τη δημιουργία εβραϊκού κράτους, ενάντια στο μαρξιστικό σχέδιο για αφομοίωσή τους σε κάθε κράτος που ζούσαν, με αντάλλαγμα την αποστολή στο χιτλερικό Βερολίνο φορτηγών με τρόφιμα και άλλα υλικά! Καθόλου τυχαία δεν ήταν έτσι κι η απουσία των Εβραίων σιωνιστών από την πάλη ενάντια στο φασισμό, σύμφωνα με τους νέους Ισραηλινούς ιστορικούς.

Το βιβλίο του Νασίμ φέρνει στην επιφάνεια μια θαμμένο μυστικό αυτό της συμμετοχής των Αράβων στον αντιφασιστικό πόλεμο. Μας αποκαλύπτει ποιοι, που και πότε πήραν μέρος οι Άραβες στην απελευθέρωση πολλών περιοχών στην κατεχόμενη Ευρώπη και, μας εξηγεί το γιατί τόσα χρόνια οι μεγάλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έκρυβαν αυτή την συμμετοχή και τι σχέση έχει αυτό με το Παλαιστινιακό. Το βιβλίο επίσης αν δεν ανατρέπει τον μύθο των Σιωνιστών για συνεργασία του παλαιστίνιου μουφτή με τον Χίτλερ, τον περιορίζει στις πραγματικές του διαστάσεις, οι οποίες δεν διαφέρουν καθόλου από την ανοχή και τη διάθεση συνεργασίας που επέδειξαν όλες οι ευρωπαϊκές αστικές τάξεις απέναντι στην χιτλερική Γερμανία, με κορυφαίο σημείο την Συμφωνία του Μονάχου στις 29 Σεπτέμβρη 1938.

Ο πέμπτος μύθος που ανατρέπεται αφορά στην «ηρωική» νίκη του νεοσύστατου σιωνιστικού κράτους εναντίον 6 αραβικών κρατών. Αποκαλύπτει πως έδωσαν τα κράτη αυτά, τα ελεγχόμενα από Άγγλους και Γάλλους και Αμερικανούς “θεατρική παράσταση” για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των Αράβων πολιτών. Πως και γιατί είχαν πωλήσει την Παλαιστίνη νωρίτερα στους Άγγλους και σιωνιστές, με αντάλλαγμα των θρόνων τους, θυσιάζοντας ακόμα και τα οικονομικά τους συμφέροντα. Κατά συνέπεια μύθος (ο έκτος για την ακρίβεια) είναι το επιχείρημα του Ισραήλ ότι καταφέρνει και επιζεί σε ένα εχθρικό περιβάλλον περικυκλωμένο από κράτη που επιδιώκουν τον αφανισμό του.

Το βιβλίο του Νασίμ Αλάτρας δεν ξεχνά ούτε περνάει επιφανειακά την Ελλάδα και την διεθνή Αριστερά. Πέραν το ότι δεν σπατάλησε τα 25 του χρόνια στην Ελλάδα άσκοπα αλλά διαβάζοντας και μελετώντας την ιστορία της Ελλάδα και ειδικά της αριστεράς και της εθνικής αντίστασης. Εξηγεί στο βιβλίο γιατί είναι τόσο αδύνατη σήμερα η αριστερά στον Αραβικό κόσμο. Το βιβλίο εντοπίζει το σημείο-κλειδί που δίνει ένα μεγάλο μέρος της εξήγησης.

Είναι η απλόχερη υποστήριξη που παρείχε ο Στάλιν στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948. Και εδώ εμπλέκει την Ελλάδα. Και αφού κάνει τη σύγκριση της στάσης του Στάλιν απέναντι στο δεύτερο αντάρτικο στην Ελλάδα, ο Νασίμ συμπεραίνει: «Ο Στάλιν άφησε αβοήθητο ένα καθαρά αριστερό αντάρτικο κίνημα γιατί δεν είχε πιθανότητες νίκης και στήριξε ένα καθαρά θρησκευτικό εβραϊκό αποικιοκρατικό κίνημα γιατί ήταν σίγουρος πως θα νικούσε τους ανέτοιμους Παλαιστίνιους».