Στη σκιά του αετού

Μακάρι να ήσουν ακόμη εδώ πατέρα, ο χρόνος με πρόδωσε, ήθελα να τον κάνω συνήθεια, να μην με ενοχλεί που λείπεις, ήθελα να απαλύνει τον πόνο της απουσίας σου αλλά δεν μου έκανε αυτήν τη χάρη. Η μάνα είναι εδώ, έγινε μάρτυρας της απώλειάς σου πάσχει από κατάθλιψη και συνεχώς μιλάει για ’σένα, τίποτα δεν αλλάζει, δεν γεμίζει την ψυχή μου, σου ζητούσα να προστατεύεις τον εαυτό σου, κάποια στιγμή θα λογαριαστούμε που δεν με άκουγες, μέχρι εκείνη την ώρα όμως θα κάνω υπομονή. Είναι φορές που σε σκέφτομαι συνέχεια, ειδικά όταν πηγαίνω στη θάλασσα, την αγαπούσες κι ας είχες μεγαλώσει στα βουνά, πάντα ήθελες να μου μαθαίνεις πράγματα, να αφηγείσαι ιστορίες. Εκείνη την ώρα θυμώνω πολύ στη θύμησή σου, θέλω να ξεφύγω από τη σκέψη σου, τινάζομαι να διώξω την εικόνα σου, να μην θυμάμαι τίποτα και τραγουδάω. Έχω τύψεις πατέρα, αλλά τραγουδάω και τότε πανικοβάλλομαι, τρομάζω μήπως έτσι ξεχάσω τη μορφή σου. Δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος που άφησες εδώ πίσω πατέρα, άλλαξα, τώρα που δεν είσαι εδώ πορεύομαι μόνο με τις συμβουλές σου. Σε ψάχνω πάντα τα βράδια στον ουρανό ακόμα κι όταν έχει συννεφιά και βρέχει, κουβεντιάζω μαζί σου, προσπαθώ να σου πω όσα περισσότερα μπορώ. Πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου χωρίς εσένα, για τη μάνα μου, για τα αδέλφια μου, τα εγγόνια σου, το σπίτι σου, τον κήπο σου, τους ανθρώπους που σ’ αγαπούσαν. Τα δέντρα που φύτεψες για εμάς, το χωριό σου, τους φίλους σου, το πατρικό σου σπίτι, που τόσο πολύ ήθελες, το παλιό σου αυτοκίνητο που το καμάρωνες, για εκείνους που νοιαζόσουν πιο πολύ, όλοι και όλα είναι εδώ πατέρα, εκτός από εσένα. Το κουστούμι σου, τη χτένα σου που έχω φυλάξει σε μία βαλίτσα και δεν τολμώ να την ανοίξω για να μην εισπνεύσω τη μυρωδιά σου. Έμαθα αναγκαστικά να ζω χωρίς εσένα, πατέρα, γίνομαι κάθε μέρα και πιο δυνατή, δεν λύγισα ποτέ. Τζαβέλενα με αποκαλούσες, επειδή άντεχα πολλά και εγώ γελούσα, εύχομαι να είσαι ακόμα περήφανος για ’μένα. Κοιτάζω τον ουρανό, ξέρω πως είσαι εκεί ψηλά και αγναντεύεις, έχεις κάνει φίλους όλα τα αστέρια του ουρανού και μας φωτίζεις με τη λάμψη σου, φωτίζεις κάθε λεπτό της ζωής μας, κάθε μέρα που περνά χωρίς εσένα. Για σένα πατέρα! Εδώ …«στη σκιά του αετού». Τα δύσκολα χρόνια που πέρασες και η αχαριστία που βίωσες, όλα τα ευχαριστώ που δεν προλάβαμε να δώσουμε … για τα συγνώμη που δεν είπαμε, για όσα σου χρωστάμε σ’ αγαπώ!