Βγες απ το κάδρο

ΒΓΕΣ ΑΠ' ΤΟ ΚΑΔΡΟ
Η Γιώτα Αλέξη έχει τόσο μεγάλο θράσος ώστε να αφήνει πίσω λογοτεχνικές θεωρίες και οδηγίες, σκίζει όλα τα σαβουάρ βιβρ του καθωσπρέπει συγγραφέα και ξεχνάει ότι υπήρχε πριν. Να βγάζει τη γλώσσα σε όλες τις παραδοσιακές μεθόδους για το πώς ξεκινάει, τι πρέπει να γράφει και πώς να κάνει δημόσιες σχέσεις ένας συγγραφέας. Απλώς γράφει. Το ίδιο εύκολα όπως ζει. Έτσι φτιάχνει ένα βιβλίο με κομμάτια από παράξενες μέρες. Αυτές που ζει τώρα, αυτές που ζούμε τώρα. Γι’ αυτό και εμείς επιλέγουμε τώρα να εκδώσουμε το βιβλίο της.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Γιώτα Αλέξη λατρεύει τον ενεστώτα, γράφει τώρα, ξεχνάει όσο μπορεί πιο γρήγορα το πριν, δεν ασχολείται με το μετά.
Η Γιώτα Αλέξη είναι στα είκοσι δύο. Και το βιβλίο της βγαίνει τώρα, αμέσως μόλις το έγραψε, φυσικά από τις παράξενες μέρες.

ΠΩΣ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΑΠ' ΤΟ ΚΑΔΡΟ - ΟΔΗΓΙΕΣ
Οι ιστορίες εκτυλίσσονται στο αστικό τοπίο της Αθήνας, όπου τα πρόσωπα, σκέφτονται συνεχώς τη συνύπαρξη, αλλά και αυτοπροσδιορίζονται από αυτή. Την ερωτική συνθήκη τους, τη διαπερνά μια οικογενειακή συνθήκη. Αναζητούν τα όρια και την εικόνα τους, ωστόσο ο η σκέψη του θανάτου ελλοχεύει κάθε στιγμή. Είναι καλοί και ευγενικοί, χαρακτηριστικά που προκαλούν την αβεβαιότητα στον αναγνώστη, γιατί δεν ξέρει ποτέ τί να περιμένει.

Πρόκειται για μια συλλογή με μελαγχολικά πορτραίτα, που βουτάνε στο νερό , χωρίς να πνιγούν. Ακόμα και το πλατσούρισμά τους, πιστεύουν ότι είναι μια αποκαλυπτική εμπειρία. Τα ορμητικά νερά της ειλικρίνειας, τους παρασέρνουν και δεν κρύβουνται πίσω από τα κάδρα τους. Είναι σε κατάσταση ρευστότητας, καταρρέουν ψυχικά, περικυκλώνονται από ιδέες, βουλιάζουν στην ευκολία τους, αλλά την τελευταία στιγμή, σχεδόν πάντα, βγαίνουν μετανιωμένοι στην επιφάνεια, αναπνέοντας.

Οι αφηγητές δεν έχουν αποφασίσει ακόμα αν είναι παιδιά ή ενήλικες και κλέβουν από το Εγώ τους. Τέλος τέλος, δεν είναι κρυφό, ότι αναζήτησαν βοήθεια στην ψυχανάλυση για να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη και να προσδιορίσουν τον αυτοερωτικό τους χώρο.