Σκέτη αναρχία

Σ' αυτή τη νέα του συλλογή διηγημάτων, είκοσι πέντε και παραπάνω χρόνια μετά τα τρία κλασικά έργα του "Χωρίς Φτερά", "Πάτσι" και "Παρενέργειες", ο Γούντι Άλεν έχει καταφέρει να μας δώσει ένα βιβλίο που όχι μόνο απαντά στα πιο βαθιά ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά έχει και το ιδανικό μέγεθος για να το βάλεις κάτω από οποιοδήποτε πόδι τραπεζιού που παλαντζάρει.



"Ξύπνησα την Παρασκευή και, επειδή το σύμπαν διαστέλλεται, μου πήρε περισσότερο από το συνηθισμένο να βρω τη ρόμπα μου», εξηγεί σε μια ιστορία για την επιστήμη της Φυσικής, με τίτλο "Οι Οδυνηρές Συνέπειες της Θεωρίας των Χορδών". Σε άλλα ταξίδια ψυχοβελτιωτικής ορθοκρισίας συναντάμε μια πλειάδα χαρακτήρων, που μόνο ο Άλεν θα μπορούσε να φανταστεί: τον Τζάσπερ Καρύδιας, τον Φλάντερς Σκούληκ, τον μεγιστάνα της κινηματογραφικής βιομηχανίας Ε. Κόλι Μπιγκς, για να αναφέρουμε μόνο λίγους. Είτε γράφει για τέχνη, για σεξ, για φαγητό είτε για εγκλήματα ("Ο Μπλιαχ είναι αστυνομικός από τότε που μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του. Ο πατέρας του ήταν ένας διαβόητος ληστής τραπεζών και ο μόνος τρόπος να περνάει ο Μπλιαχ λίγο χρόνο μαζί του ήταν να τον συλλαμβάνει"), το χιούμορ του είναι αμίμητο.



Η "Σκέτη Αναρχία" είναι κλασικός, πρώτης τάξεως Γούντι Άλεν: δηκτικός, αυτοσαρκαζόμενος, έτοιμος για μια έκρηξη νευρωτικής υπερβολής, εφευρετικός και πανέξυπνος. Δεκαοχτώ ξεκαρδιστικά κείμενα, δέκα από τα οποία δημοσιεύτηκαν αρχικά στο New Yorker και οχτώ που κυκλοφορούν για πρώτη φορά.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου