Διάλογοι στην ουδέτερη ζώνη του κόσμου

Η ουδέτερη ζώνη του κόσμου δεν είναι ούτε βουνό, ούτε πεδιάδα, είναι κάτι που μοιάζει με έρημο, είναι η ψυχική και πνευματική έρημος του κόσμου. Ο ίδιος ο Χριστός κατέφυγε στην έρημο αυτή όπου νήστεψε
σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες και υπέστη τους πειρασμούς. Κανείς Ευαγγελιστής δεν μας λέει ποια ήταν η έρημος αυτή, κανείς δεν την ονομάζει, γιατί, απλούστατα, δεν ήταν έρημος στην κυριολεξία, δεν είχε συγκεκριμένο γεωγραφικό προσδιορισμό, ήταν κάτι σαν έρημος που κανείς δεν μπορούσε να προσδιορίσει την ακριβή θέση της, ήταν η ουδέτερη ζώνη του κόσμου. Ο Χριστός αφού νήστεψε και "επειράσθη" από τον διάβολο, όρισε την ουδέτερη ζώνη του κόσμου ως αφετηρία για να μπει στον κόσμο, να διδάξει και να σώσει.
Στην ουδέτερη ζώνη του κόσμου ενώνονται μυστικά πανάρχαια και νεώτερα πνεύματα που προσπαθούν να ενωθούν με την αλήθεια, δηλαδή με τον Θεό, σε μια αέναη "μελέτη θανάτου". Πανάρχαια αλλά και νεώτερα πνεύματα που ταυτίζονται και μεταξύ τους μυστικά και συντελούν ώστε να τελεσιουργούνται πολλά από τα μυστήρια της ιστορίας.
Κατά το κείμενο του βιβλίου αυτού η είσοδος που οδηγεί την ουδέτερη ζώνη του κόσμου βρίσκεται στις παρυφές της γοητευτικής πανεπιστημιούπολης της Χαϊδελβέργης, βορειοδυτικά του κρατιδίου της Βάδης. Την πόλη διασχίζει ο ποταμός Νέκαρ με τις γραφικές γέφυρες. Το ποτάμι και τις γέφυρές του έχουν τραγουδήσει οι μεγάλοι ποιητές Φρήντριχ Χαίλντερλιν και Στέφαν Γκεόργκε. Για να βρεις την είσοδο της ουδέτερης ζώνης, πρέπει να περάσεις τις γέφυρες του Νέκαρ και να βρεθείς από την άλλη πλευρά της πόλης. Εκεί αρχίζει το γεμάτο θρύλους απέραντο δάσος της οξυάς. Το δάσος καταλήγει σε πυκνόφυτους στενούς διαδρόμους, ένας από τους οποίους, μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα υγρή και θολή, σε οδηγεί σε κάποιο τόπο διαφορετικό και αλλόκοτο...