Λεχαινά

«Ο Χαρίλαος Τρικούπης, επί του οποίου συμβαίνουν τα παραπάνω περιστατικά, έχει μείνει στην ιστορία ως ένας σώφρων πολιτικός που αναδιοργάνωσε το κράτος και το οδήγησε στην ανάπτυξη. Δυστυχώς, όμως, η ιστορία του έχει και μελανά

σημεία: επέβαλε δυσβάσταχτους φόρους, μέτρο το οποίο επολλαπλασίασε τη μετανάστευση και ευνόησε τους μεγαλοκεφαλαιούχους εις βάρος του πτωχόκοσμου, στη μεγάλη πλειοψηφία του οποίου άφησε να δημιουργηθεί το αίσθημα της αδικίας. Ως προς το ζήτημα της αποδοχής ή μη της Συνθήκης του Βερολίνου και της προσαρτήσεως στην Ελλάδα της Θεσσαλίας και μικρού μέρους της Ηπείρου μόνον, εχρησιμοποίησε κατά του Κουμουνδούρου μέσα μικροπολιτικά και παλαιοπολιτικά. Άφησε τον Συγγρό να αφαιμάξει τις οικονομίες των Ελλήνων, χωρίς να συγκινείται. Επί δύο μήνες διάβαζε σε όλο τον Αθηναϊκό Τύπο (ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, ΠΑΤΡΙΣ, ΑΣΤΥ, ΕΣΤΙΑ κ.ά.) την δραματική ιστορία ενός κοριτσιού 16 ετών, που η εξέλιξή της γραφόταν με πηχυαίους καθημερινούς τίτλους, και

αντιμετώπισε το ζήτημα με αδιαφορία μόνο και μόνο για να εκλέξει τον βουλευτή του Αυγερινό στην Ηλεία. Είδαμε παραπάνω ότι το ελληνικό κράτος είχε καταντήσει σε τέτοιο βαθμό ανυποληψίας, που ένας απλός χωροφύλακας αρνείται να εκτελέσει την εντολή του Ειρηνοδίκη και να μεταφέρει το πτώμα της νεκρής πια Μαριγώς στα Λεχαινά για την κηδεία»