Συνέδριο αναισθησιολογίας

Τρεις ποιητές της γενιάς του ’90 (Γ. Αλισάνογλου, Ν. Αργυρόπουλος, Α. Χασάνδρα) «συμπράττουν» σε ένα τρίπτυχο ποιητικής αλληγορίας με ένα μακροσκελές ποίημα ο καθένας:

Γιώργος Αλισάνογλου: Εφημερεύω [(ν) (ή, τη νύχτα που θα γεννιόταν ο Ρεμπώ)]

«Εφημερεύοντα. Νυχτερινή βάρδια


Νεαροί & νεαρές
μειωμένη αντίληψη
λαμπτήρες φθορίου
σλόου μόσιον εραστές

του ονείρου με τις ασημένιες γραβάτες τους καρφωμένες
στο έσω-μπράτσο τους
εισπνοές-εκπνοές
εμμονές- διαμονές

Το σώμα του ζώου στο φορείο
άθραυστο
τεντωμένο σε νεφελώματα άλγους και υγραερίου
χτύποι 182
δονούμενες ψυχές

το στόμα ανοιχτό αμετακίνητο
οι λέξεις εκ/λείπουν
σιωπή/ σαν ζώο ασφυκτιών-ον

Τα αιλουροειδή έρπονται στις αποθήκες με τα φάρμακα
ανάμεσα σε μπουκαλάκια μορφίνης και πρέζες μεθαδόνης


Νοσηλεύτριες με εφαρμοστές γαλάζιες ποδιές
ζωές βάζουνε στα χείλη lip-gloss να ασπαστούν τα στόματα των μελλοθάνατων παιδιών τους- που στα δεκατέσσερα τα γέννησαν-
των δεκαπεντάχρονων πια εραστών τους_»

Νίκος Αργυρόπουλος: λεξοικώ την ακτή

«…ένα ταχυδρομικό δελτάριο

αναγκάστηκα να γίνω ποιητής, όταν ή φαντασία μου ξεράθηκε σαν αστερίας στα χαλίκια της ακτής άρχισε να μ' εγκαταλείπει, σκάλισα σιγά με την υπομονή του κόπου αγάλματα εικόνων στην άμμο γλυπτές στιγμές τα ποιήματα προσπάθησα περπατώντας στην ακτή. με ποιητική πολιτεία να κάνω βίο τη διαμονή μου εκεί. γιατί ξεράθηκα έξω απ’ το νερό; κι όταν με εγκατέλειψαν οι εικόνες ήρθαν και έμειναν οι λέξεις τους στην ακτή να τις ψηλαφώ. κοιμήθηκα στη λάθος πλευρά της νύχτας ύπνος χωρίς ενύπνια, ξύπνησα στη λάθος πλευρά της ημέρας με ποιήματα και τα έφαγα, ο εσωτερικός διάλογος είναι τρομαχτικότερος από το τοπίο της ακτής που βρέθηκα, πανοικώ τήν ακτή…»

Ασημίνα Χασάνδρα: Homophobic greeklish ή Το δικό της σώμα

«…Περιμένω απαντήσεις σε κάθε πρόταση. Μου εξηγείς;
Δε με σκέφτεσαι; Να φύγω; Είναι κάτι που δεν ξέρεις.


Ακούγεται το fax σε τονική ρυθμικότητα. Αν με χάσεις;
Θα με παντρευτείς; Όπως συνηθίζουν στο Αμβούργο και


Στη Βιέννη, στα θέρετρα της Ισπανίας και Βαρκελώνης
Στο Soho και στη Νέα Υόρκη. Παραδείγματα αϋπνίας.


Βογκητά και εισπνοές- εκπνοές. Σε θέλω για
Να με δεις. Ακόμη θα μάθω. Να με θες. Έχω τρακ.


T-shirt & τόνικ όταν ξυπνάς. Μου μοιάζεις:
Άλγεβρα απουσίας. Χθες. Έλειπες. Ήσουν άρρωστη;


Είμαι μόλις, πακέτο τσιγάρων στο τσεπάκι σου.
Εδώ θα ξεχαστώ στο κεράσι, ξαφνικά. Πάμε πάλι.»