Στο λυκόφΩς των ιδεολογιΩν

Η οικογένεια Ωλέν, είναι μία από αυτές τις οικογένειες που μέσα από τη δική τους ιστορική διαδρομή, φωτίζεται κατά περίεργο τρόπο όλη η πολιτική ιστορική διαδρομή των πολιτικών εξελίξεων της παγκόσμιας κοινωνίας. Το δικό της ξεκίνημα αρχίζει στις 14 Ιουλίου του 1789, όταν έπεσε η Βαστίλη κατά τη γαλλική επανάσταση.

Ο Ζαν Ωλέν που είναι ο πρώτος που αναφέρεται σε αυτό το βιβλίο, όπως και όλοι οι απόγονοί του, μπλέκουν ο ένας μετά τον άλλο σε μία σειρά από γεγονότα που έχουν άμεση σχέση με τις ιδεολογίες. Οι περισσότερες από αυτές έρχονται από πολύ παλιά, όπως είναι ο μοναρχισμός (Κάδμος), η δημοκρατία (Σόλωνας) και ο αναρχισμός (Διογένης) που δεν δίσταζε όλες τις φυσικές του λειτουργίες να τις ικανοποιεί οπουδήποτε κι αν βρισκόταν, όπως θα έκανε ένας σκύλος.

Οι ιδεολογίες, που η κάθε μία από αυτές υποστήριζε την ελπίδα για μια πιο δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία, διαβαίνουν τις περισσότερες φορές ανάμεσα σε αιματηρά γεγονότα όπως η γαλλική και η ρωσική επανάσταση, γίνονται πολλές φορές αιτία σκληρών μαχών που σιγά-σιγά βοηθώντας και η σύγχρονη τεχνολογία που και αυτή υποσχόταν ένα καλύτερο αύριο, αποδεικνύουν πως αν είχαν κάτι να δώσουν στην παγκόσμια κοινότητα το έδωσαν και τώρα η ανθρώπινη κοινωνία κουρασμένη, προτιμάει να πάει αν είναι καλοκαίρι στη θάλασσα για μπάνιο παρά να ψηφίσει για την ανάδειξη μιας καινούργιας κυβέρνησης. Αυτό που με βεβαιότητα μπορούμε να ισχυριστούμε, είναι ότι μία λέξη που έβαζε φωτιά ανάμεσά τους, έπαψε να υπάρχει και η λέξη αυτή είναι «φανατισμός».

Στην ουσία η ανθρώπινη μάζα αδιαφορεί για τις ιδεολογικές ταυτότητες των κυβερνήσεων και αποφασίζοντας πως είναι εντελώς περιττές, κοιτάζει πώς θα αντιμετωπίσει την καθημερινότητά της. Έτσι φτάσαμε στην ώρα του κέρδους και της διακίνησης του χρήματος.

Θα μπορούσαμε εύκολα να εντάξουμε τις θρησκείες στις ιδεολογίες, όμως οι θρησκείες, αν και κατ’ αρχήν φαντάζουν να είναι όμοιες με τις κοινωνικές ιδεολογίες, έχουν περισσότερες διαφορές μεταξύ τους παρά ομοιότητες.

Η οικογένεια Ωλέν μας δίνει πολλές λεπτομέρειες με τη ζωή της τόσο της πάλης για την επικράτηση κάποιας ιδεολογίας όσο και για την κάμψη του ανθρώπινου ενδιαφέροντος γι’ αυτές. Οι τράπεζες και οι διευθύνοντες των μεγάλων επιχειρήσεων είναι αυτοί που δίνουν πλέον τη μάχη, μια μάχη που είναι εύκολο να δει κανείς πως αφού καμιά καινούργια ιδεολογία δεν παρουσιάζεται και κανείς δεν έχει μία σοβαρή αντίρρηση σε αυτό, οδηγεί την ανθρωπότητα σε ένα διευθυνόμενο χάος.

Μπορεί ο Ζαν Ωλέν ο ήρωας της γαλλικής επανάστασης να μη ζει πλέον, όμως ο τελευταίος της οικογένειας έχει το όνομά του, εντελώς αντίθετα από εκείνον τον επαναστάτη που πήρε μέρος στην πτώση της Βαστίλης, είναι ένας μεγαλοτραπεζίτης που η μοναδική του ιδεολογία βρίσκεται στη διακίνηση και συγκέντρωση χρήματος, όσο το δυνατόν περισσότερου χρήματος, αδιαφορώντας για το διευθυνόμενο χάος που φέρνουν οι ενέργειές του. Μέσα σε αυτό το χάος, η παγκόσμια κοινότητα έχει εγκαταλείψει τις ελπίδες της για μια καινούργια ιδεολογία, που βγάζοντάς την από αυτό το χάος θα την οδηγήσει σε μία καινούργια περπατησιά προσφέροντάς της καινούργιες ελπίδες.