Ο λαβύρινθος της Χάλκης

40 χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι τουρκικές αρχές απαγόρευσαν τη λειτουργία του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής στη Χάλκη. Καθ' όλη αυτή την περίοδο το Πατριαρχείο δεν έπαψε να θέτει θέμα επαναλειτουργίας και οι τουρκικές αρχές δεν έπαψαν να αρνούνται, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες.


Το βιβλίο “Ο λαβύρινθος της Χάλκης - Η περιπέτεια της Θεολογικής Σχολής” του συγγραφέα-δημοσιογράφου Άρη Αμπατζή, που κυκλοφόρησε ως ατομική έκδοση, πραγματεύεται αυτήν ακριβώς την πορεία της υπόθεσης της Θεολογικής Σχολής από το 1923 μέχρι τις ημέρες μας.


Η προσπάθεια των τουρκικών αρχών για απαλλοτρίωση της Σχολής στη δεκαετία του 30, η διαδικασία που είχε ως αποτέλεσμα την έγκριση του Κανονισμού Λειτουργίας το 1951, οι εξελίξεις γύρω από το κλείσιμό της το 1971 και η περιπέτεια που συνεχίζεται... Αυτά είναι με λίγα λόγια το περιεχόμενο του βιβλίου.


Περιλαμβάνει σε τρία κεφάλαια την πορεία της Σχολής από το 1923 μέχρι το 2011. Ακολουθεί ένα κεφάλαιο με την παρουσίαση τουρκικών θέσεων και απόψεων για τη Θεολογική Σχολή, ενώ στο πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι απόψεις και θεωρήσεις του συγγραφέα.


Πρόκειται για ένα ντοκουμέντο της ιστορίας της Θεολογικής Σχολής. Στο Παράρτημα του βιβλίου περιλαμβάνονται σπάνια κείμενα και έγγραφα σχετικά με τη Σχολή.



«...η Τουρκία ως επίσημη ιδεολογία και κρατικό σύστημα ποτέ δεν είδε το θέμα των θρησκευτικών και άλλων ελευθεριών των εθνοτικώς μη τούρκων και θρησκευτικώς μη σουνιτών μουσουλμάνων πολιτών της, ως μέρος του συνόλου που λέγεται Τουρκία. Με αποτέλεσμα να κρίνει και να αντιμετωπίζει τη λατρεία, την εκπαίδευση και άλλα ιδιαίτερα ζητήματα των μη μουσουλμάνων, σαν να πρόκειται για υποθέσεις τουρκογενών σουνιτών...»



«...Ποτέ όσο την περίοδο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης δεν ξοδεύτηκε τόσο μελάνι για τις λογής λογής φόρμουλες που έβρισκαν και εφεύρισκαν οι τούρκοι αξιωματούχοι για την επαναλειτουργία. Ποτέ όμως δεν ήταν τόσο έντονη η αλληλοσύγκρουση σχεδόν όλων των στοιχείων που συνιστούσαν τη φιλολογία αυτή. Και ποτέ φυσικά το δούλεμα δεν είχε πάρει τόσο θεαματικές διαστάσεις. ..»