Οι περιπλανήσεις της Εδεσσαίας

Εγώ μόνο
στην ασχήμια της έχθρας
αντιτάχθηκα.
Μόνο αυτήν πολέμησα
γι' αυτήν έκλαψα μόνο.

(Σελ. 48)

Το πανεπιστημιακό της έργο δεν ακύρωσε ένα κομμάτι του εαυτού που προϋποθέτει την ανάγνωση, όμως την καθηλώνει στο δημιουργικό βηματισμό της πρωτοτυπίας. Τελευταία ποιητική της συλλογή, «Εμπαιγμός και μαγγανεία της Εδεσσαίας και του Γαβριήλ (1976). Ο τίτλος της νέας εκδοτικής εμφάνισής της, που στεγάζει ποιήματα μιας εικοσαετίας (1985-2005), συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν οι πρώτες εμφανίσεις της Εδεσσαίας. Με το ίδιο προσωπείο ταξιδεύει στον χρόνο οριζόντια και κάθετα, ως τραύμα της Ιστορίας και ως προσευχή σ' έναν άγνωστο θεό!



Εξομολογητικά απευθύνεται στον εραστή, φανταστικό και πραγματικό μαζί, γιατί ο έρωτας είναι το όριο που κινητοποιεί το σώμα, αλλά και τον λόγο, που σφραγίζει την παραδοχή τού ερωτεύεσθαι. Ωστόσο παραμένει ένα παιδί που μεγάλωσε, όμως νοσταλγεί εκείνο το αεράκι που φυσούσε αβίαστα της ανιδιοτέλειας. Οι αφιερώσεις σε φίλες ζώσες και τεθνεώσες είναι το ελάχιστο, όταν η φιλία ξεπερνά τις προσδοκίες της ανταπόδοσης. Είναι η εμπέδωση της συνεχούς ανοικτότητας.