Η χαμηλή φωνή

Η ανθολογία που ακολουθεί, με ανθολόγο τον ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη ανήκει σε μια ασυνήθιστη κατηγορία. Έχει τη μεγαλύτερη δυνατή ομοιογένεια. Περιλαμβάνει αποκλειστικά ελάσσονες ποιητές και μόνο με τα λυρικά τους ποιήματα. Οι δυο αυτοί αποκλεισμοί αφήνουν ελεύθερο το πεδίο για να φανεί η ανάπτυξη μιας ποίησης χαμηλόφωνης, που δεν μπορεί να κατηγορηθεί για μετριότητα και από την οποία δεν απουσιάζει το πάθος και η ένταση. Εξ άλλου λυρικά ποιήματα έγραψαν και οι μείζονες ποιητές και στο έργο του συχνά συναντάμε λυρικούς τόνους. Κάποτε μάλιστα ολόκληρο το έργο ποιητών μείζονος σημασίας είναι λυρικό. Αφήνω πού, εδώ και αρκετές δεκαετίες πριν, έχει υποστηριχτεί ότι όλη η -τότε- σύγχρονη καλή ποίηση ήταν λυρική, και ότι ποίηση και λυρισμός είναι έννοιες ταυτόσημες.


Τα λυρικά μιας περασμένης εποχής στους παλιούς ρυθμούς. Μια προσωπική ανθολογία του ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ

Άγρας, Τέλλος, 1899-1944 & Γκόλφης, Ρήγας, 1886-1958 & Γρυπάρης, Ιωάννης Ν., 1872-1942 & Εμμανουήλ, Καίσαρ & κ.ά. & Καρθαίος, Κώστας & Καρυωτάκης, Κώστας Γ., 1896-1928 & Κοτζιούλας, Γιώργος & Λαπαθιώτης, Ναπολέων, 1888-1944 & Μαβίλης, Λορέντζος, 1860-1912 & Μαλακάσης, Μιλτιάδης, 1869-1943 & Μελαχρινός, Απόστολος, 1880-1952 & Ουράνης, Κώστας, 1890-1953 & Παπανικολάου, Μήτσος & Παπαντωνίου, Ζαχαρίας Λ., 1877-1940 & Παράσχος, Κλέων Β., 1894-1964 & Πολυδούρη, Μαρία, 1902-1930 & Πορφύρας, Λάμπρος, 1879-1932 & Σκαρίμπας, Γιάννης, 1893-1984 & Φιλύρας, Ρώμος, 1889-1942 & Χατζόπουλος, Κωνσταντίνος, 1868-1920