Ελληνίδες εκδότριες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (1887-1922)

Αν και η ιστορία του γυναικείου Τύπου έχει προσεγγιστεί ποικιλοτρόπως έως
σήμερα, οι εκδότριες ως κρίσιμη παράμετρος της διαμόρφωσης της φυσιογνωμίας των εντύπων (έμφυλη ιδεολογία, επιλογές περιεχομένου, εκδοτικές στρατηγικές) είναι μια πτυχή που έχει μείνει στο περιθώριο. Πόσω μάλλον όταν αναφερόμαστε στις ελληνίδες που επιχειρούν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Στον ανά χείρας τόμο επιχειρείται μια σύνδεση του φύλου με την επιχειρηματικότητα, τις εκδοτικές πολιτικές αλλά και τις εκδοτικές κουλτούρες, φωτίζοντας από μια άλλη οπτική τη σχέση των γυναικών με τον δημόσιο οθωμανικό χώρο. Το εγχείρημα της έκδοσης εντύπων σηματοδοτεί την είσοδο των γυναικών στον ανδροκρατούμενο χώρο των εκδοτικών επιχειρήσεων με ρόλους που αντιφάσκουν προς τους κοινωνικά προσδιορισμένους από την ηγεμονυιή έμφυλη ιδεολογία. Με δεξιότητες και γνώσεις που βρίσκονται μακράν της αγωγής και της εκπαίδευσής τους: ενημερότητα για τον χώρο των εκδόσεων και τα έντυπα σε κυκλοφορία, στρατηγικές επιλογές αναφορικά με το είδος του εντύπου στη δεδομένη εκδοτική συγκυρία, ανάπτυξη ενός
κοινωνικού και οικονομικού υποστηρικτικού δικτύου, δεξιότητες επιλογής
συνεργατών καισυντελεστών/αρθρογράφων/δημοσιογράφων, οργάνωση του
όλου εκδοτικού εγχειρήματος, οικονομική διαχείριση κ.λπ.
Η διαρκής προσπάθεια των γυναικών αυτών μέσα από την προσωπική,
οικογενειακή, κοινωνική και επιχειρηματική τους δράση αλλά και τις «προγραμματικές» τους δεσμεύσεις, διαμορφώνει τη φυσιογνωμία των εντύπων τους και τη δυνατότητα να ικανοποιούν εκτός από την ιδεολογία και τις φιλοδοξίες τους, επαρκείς συνθήκες για επιβίωση, επιβεβαίωση και αποδοχή.