Οι ρίζες της αμπελίας

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της ζέστης και των διακοπών. Ο κόσμος βγαίνει από την κλεισούρα του χειμώνα και της καθημερινότητας, τρέχει στους δρόμους προς τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τους σταθμούς των τρένων για διακοπές, ξεκούραση, επαναπατρισμό ή διασκέδαση. Τα αεροπλάνα βουίζουν ασταμάτητα, ειρηνικά, στο γαλάζιο αττικό ουρανό. Το τρένο της γραμμής Θεσσαλονίκη-Αθήνα κατεβαίνει βιαστικό, φορτώνει και ξεφορτώνει επιβάτες και αγαθά και συνεχίζει να σφυρά και να βουίζει στο πέρασμα του. Ένα κάτασπρο κρουαζιερόπλοιο διασχίζει νωχελικά, τα ήρεμα νερά του Αιγαίου και κατευθύνεται προς το λιμάνι του Πειραιά. Μόλις έχει χαράξει η αυγή. Ένα μοναδικό πορφυρό χρώμα τυλίγει τα πάντα με τη μαγεία του, λες και τα ματώνει. Είναι η ώρα όπου ο ουρανός, η θάλασσα και η στεριά σμίγουν απαλά κάτω από το μενεξεδένιο σεντόνι της αυγής. Οι γλάροι και τα ψαροπούλια μαζεύτηκαν κοπαδιαστά γύρω από το άσπρο κρουαζιερόπλοιο. Το συνοδεύουν ως το λιμάνι. Κρώζουν παράξενα τα πουλιά και μοιάζουν, αοιδοί και μοιρολάτρες, να συνοδεύουν νύμφη που βγαίνει μέσα από ματωμένη νυφική παστάδα.