Εδώ Πολυτεχνείο...

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ... ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ...
Δύο λέξεις, μια ιστορία. Δύο λέξεις, ένας σταθμός στη ζωή κάθε Έλληνα!
Δύο λέξεις που σηματοδότησαν την καρδιά και το μυαλό μας. Γίνανε Σημαία μας, και γράφτηκαν βαθιά στα σωθικά μας, σαν ένα τραγούδι. Σαν ένα της Λευτεριάς τραγούδι.
ΜΑΡΤΥΡΙΑ: Μετά τη Χούντα και μήνα Μάρτη, σε ένα ταξίδι για τη Φλώρινα, γνώρισα έναν πρώην κρατούμενο στις Φυλακές Αβέρωφ. Ο άγνωστος - γνωστός αγωνιστής, μου είπε:
"Είναι νύχτα, επικρατεί χάος από πυροβολισμούς, μολότοφ και τραυματίες. Ήμουν εκεί, δίπλα στο παιδί μου, που ήταν γιατρός. Ξαφνικά, βλέπω ένα μικρό παιδί πεσμένο καταγής, με τα μάτια του ορθάνοιχτα. Αμέσως διαπίστωσα ότι ήταν παγωμένο, στη χούφτα του κρατούσε ένα κουλούρι μισοφαγωμένο. Το βλέμμα του έμοιαζε απογοητευμένο και το λευκό πουκάμισο ήταν καταματωμένο.
"Φονιάδες" φωνάζω, και σκύβω πάνω στο παιδί. Δύο Εσατζήδες με αρπάζουν, και σαν καρυδότσουφλο με πετάνε έξω από το πλήθος.
Χτύπησα το κεφάλι μου και ζαλίστηκα. Όταν συνήλθα, ρώτησα για το παιδί. Τα δύο ρεμάλια με πλησίασαν και με ρώτησαν γιατί το ψάχνω.
"Θέλεις να το κάνεις κομμουνιστή, συντροφάκι; Χο χο χο!" γελάσανε ειρωνικά. "Φονιάδες, δολοφόνοι" φώναξα, και αμέσως βρέθηκα με χειροπέδες στο Αβερώφειο Αναμορφωτικό Ίδρυμα. Έμεινα στη φυλακή δυόμισι χρόνια.
Ανέκδοτο της εποχής εκείνης:
Κάποτε, ο Επουράνιος πρότεινε στον Άγιο Πέτρο, να επισκεφθεί το δικτάτορα Παπαδόπουλο στην Ελλάδα.
- Καλημέρα Γεώργιε! Είσαι καλά;
- Καλημέρα Άγιέ μου. Θα μπορούσα να ήμουν και καλύτερα.
- Πώς τη λένε την πατρίδα σου Παπαδόπουλε;
- Ελλάς, Άγιέ μου. Ω Ελλάς, όμορφη και πανέμορφη και γαλανοφορούσα... Μαζί σου είναι ερωτευμένο όλο το σύμπαν. Μόνο που είμαστε ολίγον τι τρελοί.
- Το "ολίγον τι", τί το θέλεις; Αφού έγινες εσύ δικτάτορας, τί θέλεις άλλο; Δε μου λες Γιώργο; Οι δικτάτορες όλου του πλανήτη φέρανε τις ψυχές των νεκρών σε εμάς. Εσύ μόνο, ούτε μια ψυχή δε μας χάρισες!
- Και πού να τις βρω, για να σας τις φέρω; Όλες, μετά την αποπομπή μου από τα ελληνικά πράγματα, πήγαν και θρονιάστηκαν στις καρδιές αυτών που μείνανε και απομείνανε!!!
- Το νηστικό αγόρι με το μισοφαγωμένο κουλούρι, τί το κάνατε;
Και ο Γιώργος δεν απάντησε...

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου