Έξω απ τα δόντια

Ζώντας σε ένα προδομένο και μοιρασμένο εδώ και σχεδόν μισό αιώνα τόπο και βλέποντας την συνεχιζόμενη προδοσία με την επαίσχυντη διαφθορά της εξουσίας, τον ωχαδελφισμό μας, την βαθιά ριζωμένη νοοτροπία του ρουσφετιού και του βολέματος και τον καταστροφικό θρησκευτικό και κομματικό φανατισμό δεν μπορώ να σωπαίνω και να είμαι ήρεμη χαϊδεύοντας τ’ αυτιά του κατεστημένου των αυλικών του και αναγνωστών μου που ενοχλούνται μπρος στην αλήθεια. Οι νέοι πρέπει να μάθουν, να αφυπνιστούν, να ξεφύγουν απ’ τον Μεσαίωνα που τους μπολιάζουν από κούνια. Αυτός πρέπει να είναι ο κύριος ρόλος του ποιητή: Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ! Δυστυχώς οι νέοι ακόμη λίγο δεν θα ξέρουν τι ακριβώς έγινε το 74 ούτε για τις θηριωδίες εθνικιστικών Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και πριν το 74 ούτε την αλήθεια για τον προδότη με ανδριάντα, λεωφόρο μνημόσυνα και τιμές ευεργέτη. Αλλά σε αυτό τον δύσμοιρο τόπο έχουμε την διαστροφή να τιμούμε τους καταστροφείς…

Για δεν τα λένε στα σχολεία

οι νέοι να κατέχουν

μα μόνο τους προτρέπουνε

παράδειγμα να γίνουν

να κρεμαστούν και να καούν

αθάνατοι να μείνουν;

Κι αυτοί που δεν κρεμάστηκαν

κι ας ήτανε προδότες

σε θρόνους καλοκάθισαν,

τους λεν και πατριώτες…