Παρασκήνια του έρωτα

Έρωτας νεανικός, εξερευνητικός και άγουρος ή ώριμος και αργοπορημένος αλλά πάντοτε καλοδεχούμενος, έστω και καθυστερημένα. Έρωτας άδοξος, προδομένος, αίσιος και μετουσιωμένος σε βαθιά ριζωμένη αγάπη, ενσαρκωμένος σε απογόνους ή μεταλλαγμένος σε ρουτίνα και απογοήτευση, ακόμα και διάψευση. Έρωτας πανδαμάτορας, που αγνοεί ηλικιακά όρια, προκαθορισμένα φύλα, κοινωνικές προσταγές και προσδοκίες, απαιτώντας το δικό του μερίδιο από την πρόσκαιρη ύπαρξή μας.

Μικρές, αυτόνομες ιστορίες εμπνευσμένες από την ίδια τη ζωή μας, οι οποίες κρύβουν μέσα τους μεγάλες αιώνιες αλήθειες για την περίπλοκη ανθρώπινη φύση, για την αξία της φιλίας, για την αέναη αναζήτηση του έρωτα και της αγάπης, αλλά και για τα παρασκήνιά τους, τα οποία άλλοτε κρύβουν σατιρικά ευτράπελα στιγμιότυπα που προκαλούν το χαμόγελο κι άλλοτε σημαντικές επιπτώσεις στον ευάλωτο ανθρώπινο ψυχισμό που συγκινούν.


Η συγγραφέας, με λόγο απέριττο, μεστό και ενίοτε καυστικό, αποτυπώνει ολοζώντανα την εύθραυστη ανθρώπινη Ψυχή στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να συναντήσει το προαιώνιο άλλο της μισό, τον Έρωτα.

***
«…«...Είχα την εντύπωση πως ο κόσμος είναι ευτυχισμένος, πως ξέρει τι θέλει. Παντρεύεται, κάνει παιδιά και συνεχίζει τον δρόμο του στον λόφο με τις παπαρούνες. Κανένας δε λοξοδρομεί, δεν ξενοκοιτάζει, δεν ξενοκοιμάται, δε φοβάται, δεν αλλάζει. Αυτό αποφάσισε, αυτό θα κάνει. Το λάθος ανεπίτρεπτο. Δεν έχει κατάθλιψη, δεν έχει κρίσεις άγχους και πανικού, δεν έχει μετανιώματα, δεν έχει ιδρωμένες παλάμες και πονοκέφαλο.
Έχεις την εσφαλμένη εντύπωση πως όλοι παίζουν ώρες ατέλειωτες με τα παιδιά τους. Κλείνουν το κινητό και παίζουν φιδάκι ή ντόμινο μέχρι να τους πει το παιδί πως βαρέθηκε. Κάθε συσκευή, τηλεόραση, τάμπλετ, κινητό, iPod, iPad, iPhone, άι σιχτίρ, έχει αφεθεί με περιφρόνηση πάνω στο τραπέζι και θα ανοιχτούν, αν ανοιχτούν, όταν θα τελειώσει η ευλογημένη εκείνη ώρα του παιχνιδιού...»