Αυτά τα χέρια

"Αυτά τα χέρια"

Χέρια φουσκωμένα μεγαλωμένα δυο γενεές πίσω
πιο πίσω, πάνω στο κρεβάτι του νοσοκομείου
τρύπες ως το κόκαλο, στα νεύρα μικροσκόπιο
το δηλητήριο να ρέει, οι πεταλούδες από μέταλλο
και τι καλές πολύχρωμες βελόνες

μα ει πρόσεξε
πετάγεται το αίμα
φέρτε το αντισηπτικό
διαχρονικό κρατικό είδος σου λέει
τι πιο αντισηπτικό απ' το ίδιο σου το αίμα

διαχρονικό κρατικό είδος
πλην απ' τον ορό πέφτει στάλα στάλα η αγωνία μου
τι θα φάω, πού θα κοιμηθώ, θα 'χω νερό να πιω

διακλαδώνεται ως τα χέρια
φουσκωμένα μεγαλωμένα δυο γενεές πίσω
πιο πίσω, θυμάσαι; εμπόλεμη ζώνη αυτά τα χέρια
και τι φοβάσαι πια το αίμα ή το τέλος του αίματος
η καρδιά σου η αλήτρα δεν είναι φλέβα
δεν σπάει, δεν θρομβώνει, δεν τελειώνει

απλώς σε σήκωσαν οι πεταλούδες από μέταλλο
και τι καλές πολύχρωμες βελόνες
σου σκουριάσανε το αίμα
πάνω στο κρεβάτι του νοσοκομείου,

τρύπες ως το κόκαλο, στα νεύρα μικροσκόπιο
το δηλητήριο να ρέει

όμως ει κι ας ήσουν από καιρό νεκρή
τα δυο σου χέρια όρθωσες

γιατί ήτανε της μάνας σου η μάνα αντάρτισσα
κι ήταν αυτά τα χέρια τα δικά τους

έτσι κι εγώ θα φάω, θα κοιμηθώ, θα βρω νερό να πιω
και θ' αναστήσω μάνα μου τα χέρια μου
να σε σφιχταγκαλιάσουν.