Μπλε μαγνήτες: Μερικά χιλιόπνοα μακριά από την οικειότητα

Το βιβλίο «μπλε μαγνήτες μερικά χιλιόπνοα μακριά από την οικειότητα» είναι μια συλλογή ποιημάτων-γραμμάτων που καταγράφουν διακεκομμένα τις ζωές και τις μετακινήσεις του παππού του συγγραφέα, Ν.Κ., αλλά και της οικογένειάς τους σε Ελλάδα-Ελβετία-Καναδά-Ελλάδα, από το 1960 μέχρι και σήμερα. Αφορμάται από το φωτογραφικό και κειμενικό σώμα του οικογενειακού αρχείου, στο οποίο είναι εγγεγραμμένες οι ζωές και οι μετακινήσεις αυτές, τις οποίες ο συγγραφέας (αυτο)μεταφράζει σε νέα αρχειακά σώματα και γλώσσες. Οι «μπλε μαγΝήτες» συντίθενται με τα εργαλεία που ο Ν.Κ. χρησιμοποιούσε στα εργοστάσια και τους χώρους στους οποίους εργάστηκε -παχύμετρα, μικρόμετρα-, αλλά και με εργαλεία όπως το φασματογράφημα (εδώ, η οπτικοποίηση των ήχων των αρχειακών εικόνων) και την ίδια τη διαδικασία της μετάφρασης. Το βιβλίο οικειοποιείται τον ξεχασμένο και πλέον δύσχρηστο τύπο του «μπλε μαγνητισμού» από τον 19ο αιώνα, και επινοεί τα «χιλιόπνοα», μια μονάδα μέτρησης που στη διαρκή της απόκλιση αναδεικνύει το παράδοξο του να είναι κανείς ταυτόχρονα κοντά σε και μακριά από "μια γλώσσα, ένα σώμα, ένα εγώ" που ονομάζουμε οικειότητα.

"Blue magnets a few millibreaths away from intimacy" is a collection of poem-letters that intermittently document the lives and movements of the author's grandfather, N.K., as well as those of their family across Greece-Switzerland-Canada-Greece, from the 1960s until the present day. Drawing from the photographic and textual body of the family archive, the author (self)translates these lives and movements into new archival bodies and languages. "blue magnets" are composed with the same tools that N.K. used in the factories and spaces where he worked -calipers, micrometers- alongside other tools, like the spectrogram (here, the visualization of the archival images' sounds) and the process of translation itself. The book appropriates the forgotten and now disused 19th-century type of 'blue magnetism', and introduces 'millibreaths', an invented unit of measurement whose constant deviation highlights the paradox of being at once close to and far from "a language, a body, an I" that we call intimacy.