Δεσποινίς ετών 29 και κάτι ψιλά

Το βιβλίο αυτό το έλαβα ως δώρο για τα 29α γενέθλιά μου και το διάβασα σε περίπου 4 ώρες μία νύχτα που είχα αυπνία και δεν είχα κάτι άλλο να διαβάσω.
Η γνώμη μου είναι ότι δεν αξίζει το κόπο να το διαβάσει κανείς: Καταρχήν εμφανίζει πληθώρα λαθών σε διάφορα θέματα που αναπτύσονται μέσα στο βιβλίο και τα οποία δεδομένου ότι είναι μυθιστόρημα θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι σημαντικά -αν και μια μικρή έρευνα στο google δεν είναι και τόσο χρονοβόρα, προκειμένου να μην γράφουμε ανακρίβειες. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον, θα έλεγα ότι είναι αυτό που θα περιμέναμε αν ζητούσαμε από ένα μέτριο μαθητή λυκείου που διαβάζει δύο έως τρία εξωσχολικά βιβλία το χρόνο να γράψει ένα διήγημα. Οι χαρακτήρες είναι εξαιρετικά πεζοί και η συγγραφέας δεν καταφέρνει να μπει στην ψυχολογία κανενός εκ των χαρακτήρων της, τους παρουσιάζει σαν υστερικούς και μνησίκακους ανθρώπους γεμάτους συμπλέγματα και αν θεωρήσουμε ότι αυτός ήταν ο σκοπός της τότε το πρόβλημα μεταφέρεται από την διάπλαση χαρακτήρων στη θεματολογία του βιβλίου.
Εν ολίγοις, αν δεν έχετε τίποτα άλλο να διαβάσετε και πέσει στα χέρια σας αυτό το βιβλίο διαβάστε το, αλλά καλό θα είναι να το αντιμετωπίσετε σαν εβδομαδιαίο τηλεοπτικό περιοδικό και όχι σαν βιβλίο.