Ανθολογία Μπιτ ποίησης

Σήμερα πέντε και πλέον δεκαετίες μετά την εμφάνιση της Μπιτ γενιάς στο χώρο των αμερικανικών γραμμάτων, έχουμε διανύσει τόσο τις ερήμους όσο και τις οάσεις της σύγχρονης ποίησης.
Για κάποιους, το Μπιτ «φαινόμενο» παρήλθε οριστικά· για άλλους, παραμένει μια πολύτιμη παρακαταθήκη για τη δημιουργία της πολυπόθητης νέας ποίησης.

Σ' αυτό τον τόμο παρουσιάζεται, για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, το εύρος, η ποικιλία και οι επιρροές των Μπιτ, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να προστρέχουμε συμβουλευτικά στην ποίησή τους, κάθε φορά που μας καλεί η ανάγκη για την απόλαυση της καθαρής ποίησης.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Γενναία προσπάθεια -είναι η πρώτη φορά, αν θυμόμαστε καλά, σε τέτοια έκταση- να συγκεντρωθεί σ' έναν τόμο η ποικιλία των φωνών της μπιτ ποίησης. Περί τα διακόσια ποιήματα γνωστών και λιγότερων γνωστών εκπροσώπων του κινήματος: Τζακ Κέρουακ, Αλεν Γκίνσμπεργκ, Γκρέγκορι Κόρσο, Φρανκ Ο' Χάρα, Τεντ Τζόουνς, Αμίρι Μπαράκα, Νταϊάν Ντι Πρίμα, Μπρέντα Φρέιζερ, Πίτερ Ορλόφσκι, Τζακ Μισελίν, Χάρολντ Νορς, Κένεθ Ρέξροθ, Λόρενς Φερλινγκέτι, Ουίλιαμ Εβερσον, Λιου Ουέλς, Μπομπ Κάουφμαν, Τζον Ουίνερς, Φίλιπ Ουέιλεν, Γκάρι Σνάιντερ, Μάικλ Μακ Κλουρ, Φίλιπ Λαμαντία, Τζακ Χίρσμαν, Ρόμπερτ Κρίλι, Σινκλέρ Μπέιλς.

Ρομαντικοί και του υπαρξισμού τέκνα γνήσια, απόγονοι πνευματικοί του Εμερσον, του Θορό, του Ουίτμαν, βουδιστές, έχοντας στο προσκέφαλό τους τη βεδική φιλοσοφία και το ζεν· το κενό, η μη συνείδηση, ο αμοραλισμός, ο αντικομφορμισμός κι αυτά τα υλικά τους χτίζουν ένα σύμπαν όχι πρωτόγνωρο, αλλά πρωτογενές, φανταστικό εκ της φαντασίας τους, αυθόρμητο, χυμώδες, μεθυσμένο, ποτισμένο από τα οράματα των ναρκωτικών.

Κραυγές ακούστηκαν, εξομολογήσεις οπωσδήποτε, ερείπια ωραία ύστερα από ανατινάξεις λέξεων, αλλά και λυγμοί και χαμόγελα, γέλια τρανταχτά και νύχτες αξημέρωτες της στιγμής και της αιωνιότητας.

Τι κερδήθηκε, τι χάθηκε από αυτή την έκρηξη; Ο,τι ήταν εκρηκτικό πριν από την έκρηξη, ό,τι πιο κόκκινο πριν από την επανάσταση, ό,τι μαχητικό πριν από τις μάχες υπέρ της καθημερινότητας, ό,τι καθαρό πριν τεθεί ως αίτημα, ως διάβημα, ως προσκλητήριο-εγερτήριο. Εφερε την κίνηση του πνεύμονα, έστω κι ως προϋπόθεση ποίησης.



ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 11/07/2003