Ανθολόγιο σουφικής σοφίας

Ενώ η δύση υποδουλώνονταν στην επιθυμία της να εξουσιάσει τον κόσμο, η ανατολή ανοίγονταν στη γνώση του και την αγάπη του.
Ενώ η δύση εγκλωβίζονταν στο διανοητισμό και τη λογοκρατία, η ανατολή ανοίγονταν στο πέραν της λογικής και της νόησης απεριόριστο, στο πνεύμα, τη σοφία και την ποίηση.
Ενώ η δύση προσβάλλονταν απ' τον επιστημονισμό, τη γνωσιολογία και τεχνολογία, η ανατολή ανοίγονταν στο μυστήριο, το άγνωστο, τη θεολογία και λογοτεχνία.
Ενώ η δύση κατέληξε στην πνευματική νεύρωση, τον ατομισμό, την αποξένωση, τον υλισμό, τη μαζοποίηση, την απανθρωπιά, η ανατολή συνεχίζει να αποκαλύπτει έναν κόσμο ομορφιάς, αγάπης, ποίησης, ευλάβειας και σοφίας.
Δύση και ανατολή δεν είναι γεωγραφικές περιοχές, αλλά περιοχές του πνεύματος: επίπεδα συνειδήσεως και συναισθήσεως του καθενός.
Και τελειότητα είναι η υπέρβαση όλων των επιπέδων, και αυτής της ανατολής.
Γι' αυτό, ένας δάσκαλος είπε:
«Δε ζούμε στην ανατολή ούτε στη δύση. Δε μελετάμε στο βορρά ούτε διδάσκουμε στο νότο. Δε δενόμαστε μ' αυτό τον τρόπο, αλλά μπορεί να αναγκαζόμαστε να μιλάμε μ' αυτό τον τρόπο».
Και ένας άλλος διακήρυξε:
«Δεν ανήκουμε στη δύση ούτε στην ανατολή, αλλά στη διαχρονική εκείνη κοινότητα των όντων του ανέσπερου και άκτιστου θείου φωτός, που σώζει, αγιάζει και φωτίζει ανατολή και δύση».
Ψάξτε και βρείτε τους ανθρώπους του ευλογημένου αυτού φωτός.
Γιώργος Καμπασάκαλης