Σμύρνα μάνα εικοσιτεσσάρων

Η Σμύρνη συνεχίζει να υπάρχει στο ελληνικό συλλογικό υποσυνείδητο ως μια πόλη πανέμορφη, πλούσια, γοητευτική. Νιώθουμε όλοι ότι είμαστε ένα κομμάτι της, ασχέτως εάν έχουμε ρίζες από εκεί ή όχι. Πονάμε όλοι με το φριχτό τέλος της ως πολυπολιτισμικής πόλης το 1922.

Πώς να ήταν άραγε η ζωή των τόσο διαφορετικών μεταξύ τους κατοίκων τα λίγα χρόνια πριν την καταστροφή; Πόσες ιδιαίτερες ιστορίες ξεχωριστών ανθρώπων μπορεί να διαδραματίζονταν; Με τι πόθους, λαχτάρες, ελπίδες βίωναν την καθημερινότητα της εποχής τους; Τέτοιου είδους απορίες μού ενέπνευσαν τα είκοσι τέσσερα διηγήματα αυτής της συλλογής. Βασισμένος σε ιστορικά αρχεία από όλες τις διαθέσιμες πηγές, πρόθεσή μου είναι να ξεναγήσω τον αναγνώστη -όσο αυτό είναι εφικτό- πολιτισμικά, αρχιτεκτονικά, θρησκευτικά, ακόμα και πολεοδομικά, στην πλανεύτρα Σμύρνη. Όνομα που της δώρισε στην αρχαιότητα η Αμαζόνα Σμύρνα.

Οδηγός μου η αγάπη. Αγάπη για τη ζωή, τον έρωτα, τον Θεό, την απόλαυση, τη θάλασσα. Ποια είναι όμως η ύψιστη έκφραση της αγάπης; Μα η αγάπη της μάνας! Κάποιου είδους μάνα ήταν η Σμύρνη για τους κατοίκους της, κι εγώ γονιός των πολύπαθων ηρώων της και των βιωμάτων τους...