Αριθμοί

"Η ιδέα που έχω για την αρίθμηση φτιάχνεται ως εξής: προσθέτω μονάδες στον ίδιο χώρο.Η αρίθμηση δηλαδή οργανώνεται με την εικόνα ενός δωματίου στο οποίο εισέρχονται σταδιακά, ένα ένα, διαφορετικά πρόσωπα. Το δωμάτιο αυτό, που σχηματίζεται στο μυαλό μου την ώρα που επιχειρώ να μιλήσω για τους "Αριθμούς", είναι ίσως ο εργαστηριακός χώρος όπου σχεδίασα κάποιο πείραμα. Η αρίθμηση προχωρά ενώ ο μοναχικός ήρωας δοκιμάζεται στη συνύπαρξή του με άλλους ανθρώπους: συναντά τον θεό και εαυτό του στο πρώτο βιβλίο, τον αδελφό του στο δεύτερο, δύο όμοιους αδελφούς στο τρίτο, δύο " άλλους" μαζί με την γυναίκα που ερωτεύεται στο τέταρτο. Εγώ (ο ήρωας) συνειδητοποιούμαι ως μονάδα, οργανώνομαι ως αριθμός: ΕΝΑ. Με ενδιαφέρει η αρίθμηση ως επερώτηση για την μονάδα, ως διχασμός, ως συμμετοχή στην τριάδα, ως σχέση με την τέταρτη εισαγόμενη μορφή.

Το πείραμα του δωματίου με τα πρόσωπα παρουσιάζει εξαρχής τη συνύπαρξη με άλλους ως μετρήσιμη, μόνο κατά ψευδαίσθηση. Στο εγχείρημα ο άλλος, οι άλλοι, αλλά και εγώ ως άλλος βρίσκονται πάντοτε απέναντι. Οι "Αριθμοί" περιγράφουν -νομίζω- διπλασιασμό, τριπλασιασμό και υπερμεγεθύνσεις του προσώπου του άλλου, παραμορφώσεις που συγκροτούν σχήματα στα οποία ο άλλος εμφανίζεται απέναντί μου. Όλα συμβαίνουν χωρίς σοβαρότητα, ανακοινώνονται σε γελοίο τόνο και φανερώνουν κάποια απώλεια έλεγχου του πειράματος και του πειραματόζωου που είναι ο ήρωας: Ο έλεγχος και η απώλειά του αφορούν κάποιο εσωτερικό κραδασμό της μονάδας, αφορούν αυτόν που μιλά, τον ήρωα, εμένα. Έτσι οι αριθμοί είναι πάντοτε δηλητηριασμένοι από την εσωτερική τους ανομοιογένεια: ο ήρωας διαφέρει πάντοτε από τους άλλους, όποιο και αν είναι το άθροισμα των προσώπων που συγκροτούν το εκάστοτε σώμα των άλλων".



Α. Α.