Κανακύ

Την άνοιξη του 1988, σε μια σπηλιά του νησιού της Ουβεά, στη Νέα Καληδονία, μια υπόθεση αρπαγής ομήρων από ομάδα αυτοχθόνων αυτονομιστών καταλήγει σε επέμβαση του στρατού, με απολογισμό είκοσι έναν νεκρούς, εκ των οποίων οι δεκαεννιά αυτόχθονες, Κανάκ. Ανάμεσα στα θύματα, ο Αλφόνς Ντιανού, είκοσι οκτώ χρονών, μουσικός, πρώην ιεροσπουδαστής που σχεδίαζε να γίνει παπάς, θαυμαστής του Γκάντι και χαρισματικό στέλεχος του Κανάκ και Σοσιαλιστικού Μετώπου Εθνικής Απελευθέρωσης.
Τρομοκράτης ή μάρτυρας; Γάλλος ή «βάρβαρος» Κανάκ; Ειρηνιστής ή δολοφόνος; Χριστιανός ή κομμουνιστής; Η προσωπικότητά του -με τους αντιφατικούς και παράδοξους θρύλους που την περιβάλλουν- γοήτευε για καιρό τον Ζοζέφ Αντράς, που ταξίδεψε στην Κανακύ, αναζητώντας τα ίχνη αυτής της μορφής των αντιαποικιοκρατικών αγώνων του 20ού αιώνα.
Πορτρέτο ενός περίπλοκου και παθιασμένου ανθρώπου, το βιβλίο είναι επίσης ταξιδιωτικό ημερολόγιο σ' ένα παραγνωρισμένο κι εγκαταλειμμένο αρχιπέλαγος, αφήγηση συναντήσεων και συνομιλιών, τεκμηριωμένη αναπαράσταση ενός αιματηρού επεισοδίου της πρόσφατης ιστορίας, στοχασμός για τα τελευταία κατάλοιπα της γαλλικής αυτοκρατορίας. Και όλα αυτά σε ύφος οξύ και λυρικό, με τη θέρμη της στράτευσης και την υπομονετική και λεπτολόγο περιέργεια που έχουν γίνει το σήμα κατατεθέν των γραπτών του Ζοζέφ Αντράς.

***
Και τα πιο τολμηρά επίθετα δεν θα έφταναν για να αποδώσουν ό,τι σε αυτό το κείμενο μας ζαλίζει, μας καθηλώνει, μας σταυρώνει με την έρευνά του για «την» αλήθεια. Ένα βιβλίο εκθαμβωτικό.
Jean-Emmanuel Ducoin, "L'Humanite"

Περισσότερο από φόρος τιμής σε μια πολιτισμική ταυτότητα, το Κανακύ διηγείται «μέσ' από τη διαδρομή ενός ατόμου μια συλλογική πάλη με παμπάλαιες ρίζες», θέλοντας να ενώσει, με τα λόγια του συγγραφέα, «έστω και μ' ένα νήμα, τις μνήμες των δύο χωρών μας, της πληγωμένης Κανακύ τους και της ξεχασιάρας Γαλλίας μου.
Baptiste Liger, "Lire"