Ο θάνατος στον τεκέ του Σινάν

Το έργο του Άντριτς από τη μια πλευρά χαρακτηρίζεται σχεδόν από τη σχεδόν φολκλορική απλότητα της γλώσσας, ενώ από την άλλη αναπτύσσει μια βαθιά ανάλυση της ζωής και της μοίρας των Βόσνιων, Σέρβων, Κροατών και Μουσουλμάνων σε μικρές αρχαίες πόλεις "πίσω από την πλάτη του διαβόλου", όπου κυριαρχούσαν η παράδοση, η πατριαρχική ηθική και τα επί αιώνες αμετάβλητα έθιμα, και όπου οι φυλετικές προστριβές και η καφκική πανταχού παρουσία της καχύποπτης αστυνομίας δύο μεγάλων αυτοκρατοριών, της Οθωμανικής και της Αυστρο-ουγγρικής, δεν επέτρεπαν κανένα αίσθημα φυσικής ασφάλειας.

Ακολουθώντας το πνεύμα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας και φιλοσοφίας του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα, αλλά πάντοτε σύμφωνα με τον ανατολίτικο και αισθησιακό τόνο της πατρίδας του, ο Άντριτς στράφηκε στο παρελθόν, στο "Karakazan", το μαύρο βοσνιακό χωνευτήρι θρησκειών και εθνοτήτων, για να ανακαλύψει εκεί τις ρίζες των πιο σύγχρονων καταστάσεων και γεγονότων. Έτσι έγραψε μυθιστορήματα και σύντομες ιστορίες (διηγήματα) όπου η αύρα των αρχαίων θρύλων περιβάλλει νατουραλιστικούς ή υπαρξιακούς πυρήνες. Τα έργα του, συχνά με τη μορφή χρονικών και θρύλων από παλιές εποχές, τοποθετούν τους χαρακτήρες τους -συχνά αστεία ή αλληλοσυγκρουόμενα λαϊκά και εκκλησιαστικά πρόσωπα- στο ίδιο επίπεδο της παντοδύναμης μοίρας, αποκαλύπτοντας έναν αδυσώπητο και μοιρολατρικό ντετερμινισμό. Δημοσίευσε επίσης κριτικές, φυλλάδια και μεταφράσεις.