0
Your Καλαθι
Ο κόκκινος λιμός
Ο πόλεμος του Στάλιν εναντίον της Ουκρανίας
Έκπτωση
40%
40%
Περιγραφή
Από τη συγγραφέα του Γκουλάγκ και του Σιδηρού Παραπετάσματος,
η αποκαλυπτική ιστορία ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του Στάλιν,
που οι προεκτάσεις του είναι αισθητές μέχρι σήμερα.
Το 1929 ο Στάλιν εγκαινίασε την κολεκτιβοποίηση της γεωργίας, στην πράξη μια δεύτερη ρωσική επανάσταση, η οποία εξανάγκασε εκατομμύρια αγρότες να αποποιηθούν τη γη τους και να ενταχθούν σε κολχόζ. Το αποτέλεσμα ήταν ένας καταστροφικός λιμός, ο πιο φονικός στην ευρωπαϊκή ιστορία. Τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στην ΕΣΣΔ την περίοδο 1931-33. Αντί να στείλει βοήθεια, το σοβιετικό κράτος χρησιμοποίησε τον λιμό για να απαλλαγεί από ένα πολιτικό πρόβλημα. Από τους νεκρούς, τα τρία και πλέον εκατομμύρια ήταν Ουκρανοί, που δεν υπήρξαν τυχαία θύματα μιας κακής πολιτικής, αλλά στοχευμένα θύματα του κράτους.
Σ’ αυτή την έγκυρη και συνταρακτική μελέτη, η Άπλμπαουμ αποδεικνύει αυτό για το οποίο υπήρχαν πάντα υποψίες. Ύστερα από μια σειρά εξεγέρσεων που αναστάτωσαν την Ουκρανία, ο Στάλιν σχεδίασε τον αφανισμό της ουκρανικής αγροτιάς. Το κράτος έκλεισε τα σύνορα της Δημοκρατίας της Ουκρανίας και άρπαξε όλα τα διαθέσιμα τρόφιμα. Σύντομα ξέσπασε λιμός και οι άνθρωποι έτρωγαν οτιδήποτε –χόρτα, φλοιούς δέντρων, σκύλους, ψοφίμια, σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και ανθρώπινη σάρκα– παλεύοντας για να επιβιώσουν σε μια τερατώδη συνθήκη.
Σήμερα που η Ουκρανία ξαναβρίσκεται μ’ έναν τρόπο στο στόχαστρο της Ρωσίας, το βιβλίο αυτό υπενθυμίζει ένα από τα χειρότερα εγκλήματα του εικοστού αιώνα.
«Ο πόλεμος, κατά τη διάσημη ρήση του Καρλ φον Κλάουζεβιτς, είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Η πολιτική σ’ αυτή την περίπτωση ήταν η σοβιετοποίηση της Ουκρανίας? τα μέσα ήταν η λιμοκτονία. Οι προμήθειες τροφίμων δεν έτυχαν κακής διαχείρισης από ονειροπόλους ουτοπιστές – μετατράπηκαν σε όπλο . . . Με καυστική σαφήνεια, ο Κόκκινος λιμός δείχνει τις φρικτές συνέπειες μιας εκστρατείας για την εξάλειψη της “οπισθοδρόμησης” όταν αναλαμβάνεται από ένα καθεστώς που βρίσκεται σε πόλεμο με τον ίδιο το λαό του.»
—The Economist
«Η εξιστόρηση της Άπλμπαουμ σίγουρα θα γίνει η καθιερωμένη πραγματεία για μια από τις μεγάλες πολιτικές ωμότητες της ιστορίας . . . Ανασυστήνει έναν βουκολικό κόσμο ώστε να γίνει εμφανής η καταστροφή του. Και ορθά επιμένει ότι η επιβεβλημένη λιμοκτονία των Ουκρανών αγροτών ήταν μέρος μιας ευρύτερης [σοβιετικής] πολιτικής κατά του ουκρανικού έθνους . . . Δίχως άλλο, η Ρωσία δεν είναι πλέον η Σοβιετική Ένωση και οι σημερινοί Ρώσοι μπορούν να αποφασίσουν αν θέλουν να αποδεχτούν μια σταλινική εκδοχή του παρελθόντος. Αλλά για να έχουν αυτή την επιλογή χρειάζονται μια αντίληψη της ιστορίας. Άλλος ένα λόγος να είναι κανείς ευγνώμων γι’ αυτό το αξιοσημείωτο βιβλίο.»
—Timothy Snyder, Washington Post
«Δυνατό, αδυσώπητο, σοκαριστικό, ακαταμάχητο – θα επισφραγίσει τη δικαιολογημένη φήμη της Άπλμπαουμ ως κορυφαίας ιστορικού των σοβιετικών εγκλημάτων.»
—Daniel Finkelstein, The Times (London)
η αποκαλυπτική ιστορία ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του Στάλιν,
που οι προεκτάσεις του είναι αισθητές μέχρι σήμερα.
Το 1929 ο Στάλιν εγκαινίασε την κολεκτιβοποίηση της γεωργίας, στην πράξη μια δεύτερη ρωσική επανάσταση, η οποία εξανάγκασε εκατομμύρια αγρότες να αποποιηθούν τη γη τους και να ενταχθούν σε κολχόζ. Το αποτέλεσμα ήταν ένας καταστροφικός λιμός, ο πιο φονικός στην ευρωπαϊκή ιστορία. Τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στην ΕΣΣΔ την περίοδο 1931-33. Αντί να στείλει βοήθεια, το σοβιετικό κράτος χρησιμοποίησε τον λιμό για να απαλλαγεί από ένα πολιτικό πρόβλημα. Από τους νεκρούς, τα τρία και πλέον εκατομμύρια ήταν Ουκρανοί, που δεν υπήρξαν τυχαία θύματα μιας κακής πολιτικής, αλλά στοχευμένα θύματα του κράτους.
Σ’ αυτή την έγκυρη και συνταρακτική μελέτη, η Άπλμπαουμ αποδεικνύει αυτό για το οποίο υπήρχαν πάντα υποψίες. Ύστερα από μια σειρά εξεγέρσεων που αναστάτωσαν την Ουκρανία, ο Στάλιν σχεδίασε τον αφανισμό της ουκρανικής αγροτιάς. Το κράτος έκλεισε τα σύνορα της Δημοκρατίας της Ουκρανίας και άρπαξε όλα τα διαθέσιμα τρόφιμα. Σύντομα ξέσπασε λιμός και οι άνθρωποι έτρωγαν οτιδήποτε –χόρτα, φλοιούς δέντρων, σκύλους, ψοφίμια, σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και ανθρώπινη σάρκα– παλεύοντας για να επιβιώσουν σε μια τερατώδη συνθήκη.
Σήμερα που η Ουκρανία ξαναβρίσκεται μ’ έναν τρόπο στο στόχαστρο της Ρωσίας, το βιβλίο αυτό υπενθυμίζει ένα από τα χειρότερα εγκλήματα του εικοστού αιώνα.
«Ο πόλεμος, κατά τη διάσημη ρήση του Καρλ φον Κλάουζεβιτς, είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Η πολιτική σ’ αυτή την περίπτωση ήταν η σοβιετοποίηση της Ουκρανίας? τα μέσα ήταν η λιμοκτονία. Οι προμήθειες τροφίμων δεν έτυχαν κακής διαχείρισης από ονειροπόλους ουτοπιστές – μετατράπηκαν σε όπλο . . . Με καυστική σαφήνεια, ο Κόκκινος λιμός δείχνει τις φρικτές συνέπειες μιας εκστρατείας για την εξάλειψη της “οπισθοδρόμησης” όταν αναλαμβάνεται από ένα καθεστώς που βρίσκεται σε πόλεμο με τον ίδιο το λαό του.»
—The Economist
«Η εξιστόρηση της Άπλμπαουμ σίγουρα θα γίνει η καθιερωμένη πραγματεία για μια από τις μεγάλες πολιτικές ωμότητες της ιστορίας . . . Ανασυστήνει έναν βουκολικό κόσμο ώστε να γίνει εμφανής η καταστροφή του. Και ορθά επιμένει ότι η επιβεβλημένη λιμοκτονία των Ουκρανών αγροτών ήταν μέρος μιας ευρύτερης [σοβιετικής] πολιτικής κατά του ουκρανικού έθνους . . . Δίχως άλλο, η Ρωσία δεν είναι πλέον η Σοβιετική Ένωση και οι σημερινοί Ρώσοι μπορούν να αποφασίσουν αν θέλουν να αποδεχτούν μια σταλινική εκδοχή του παρελθόντος. Αλλά για να έχουν αυτή την επιλογή χρειάζονται μια αντίληψη της ιστορίας. Άλλος ένα λόγος να είναι κανείς ευγνώμων γι’ αυτό το αξιοσημείωτο βιβλίο.»
—Timothy Snyder, Washington Post
«Δυνατό, αδυσώπητο, σοκαριστικό, ακαταμάχητο – θα επισφραγίσει τη δικαιολογημένη φήμη της Άπλμπαουμ ως κορυφαίας ιστορικού των σοβιετικών εγκλημάτων.»
—Daniel Finkelstein, The Times (London)
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
