Η Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο

Τα συγκλονιστικά γεγονότα της δεκαετίας του 1940 και η ριζική εθνική και κοινωνική κρίση που προκάλεσαν, έστρεψαν το ενδιαφέρον στη μελέτη της ιστορίας και της λογοτεχνίας του Νέου Ελληνισμού. Στην περίοδο της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης, το ενδιαφέρον για τη νεοελληνική λογοτεχνία εντάθηκε.
Πώς αποτυπώνονται αυτές οι εξελίξεις στη μελέτη της λογοτεχνίας στο
Πανεπιστήμιο, στην εδραίωση και την ανάπτυξη δηλαδή της επιστήμης της Νεοελληνικής Φιλολογίας;
Ανάπτυξη μιας επιστήμης σημαίνει προσδιορισμό της σχέσης της με τις όμορες επιστήμες, στην περίπτωσή μας την Αρχαία Ελληνική Φιλολογία και τη Νεότερη Ιστορία. Ανάπτυξη της επιστήμης σημαίνει επίσης σαφή διατύπωση των διαφορών της από συναφείς εξωπανεπιστημιακές
δραστηριότητες όπως η λογοτεχνική κριτική αλλά και ανταπόκριση σε νέες προκλήσεις όπως η θεωρία της λογοτεχνίας.
Το βιβλίο ιχνηλατεί την πορεία ανάπτυξης της Νεοελληνικής Φιλολογίας στις Φιλοσοφικές Σχολές Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Σε όλη την έκτασή του τίθενται ερωτήματα όπως: ποια είναι η επιστημονική σκευή με την οποία καλείται ο φιλόλογος να διδάξει; Ποιες είναι οι αντιλήψεις του (πεποιθήσεις, αξίες, προκαταλήψεις) περί λογοτεχνίας, περί γλώσσας, περί κριτικής, περί θεωρίας; Ποιο είναι το μορφωτικό
κεφάλαιο που φέρει η μελέτη της σύγχρονης λογοτεχνίας σε σχέση με το απολύτως αδιαμφισβήτητο κεφάλαιο της αρχαιογνωσίας; Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δίνονται και ξαναδίνονται με διαφορετικές παραλλαγές σε κάθε χρονική στιγμή της μελετώμενης περιόδου. Η αναψηλάφησή τους ίσως βοηθήσει στην αυτογνωσία μας και στην αναζήτηση απαντήσεων που να ταιριάζουν στους δικούς μας καιρούς.