Ο χρόνος είναι αναπνοές

Λαϊκό Σανατόριο Ασβεστοχωρίου, 1936-1939. Τέσσερα φυματικά πρόσωπα ενώνουν τις ζωές τους μέσα στο Σανατόριο. Ο Βάνιας ή Θόδωρος, ένας πρόσφυγας από τον Πόντο και τη νότια Ρωσία, καπνεργάτης στο Λεμπέτ και φυματικός στα είκοσι επτά του. Η Τσούτσα ή Σουλτάνα, από τη Μελίτη της Φλώρινας, ένα κορίτσι από την ταλαιπωρημένη μακεδονική γη των συνόρων του νεοελληνικού κράτους. Ο Λυσίμαχος ή Δάσκαλος, από τη Νάουσα της Ημαθίας, ένας νέος που αγαπάει τα γράμματα και δυσφορεί στα ροδάκινα του κάμπου. Κι ο Ανέστης Φάκας, από το Ασβεστοχώρι της Θεσσαλονίκης, που μισεί τα νταμάρια της περιοχής και τους χλεμπονιάρηδες του Σανατορίου. Και τα τέσσερα πρόσωπα, όπως κι άλλα πρόσωπα γύρω τους (συγγενείς, ντόπιοι κάτοικοι, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό), σφραγίζονται από την τοπική Ιστορία και το στίγμα του χτικιάρη και γίνονται φορείς ιδιότροπων κοινωνικών συνθηκών, βιώνουν τον φόβο και την προκατάληψη και μοιράζονται την αγωνία για τη ζωή τους και την ελπίδα για την επανένταξή τους στην κοινωνία. Στη δύσκολη αυτή τριετία για τη Θεσσαλονίκη, το Λαϊκό Σανατόριο Ασβεστοχωρίου δίνει σκληρό αγώνα, για να περιθάλψει τους φυματικούςτου, ενώ η συγκυρία δεν είναι καθόλου ευνοϊκή. Ένα παραχωμένο κομμάτι της ιστορίας της πόλης της Θεσσαλονίκης, που αναδεικνύεται με τη βοήθεια ιστορικών πληροφοριών και μυθοπλασίας.