Παραμυθόνειρα

Όνειρα σαν παραμύθια ή παραμύθια σαν όνειρα άραγε οι ζωές μας;
Και να πώς από το λίκνο της ψυχής που αναπαύονταν,
ξεπήδησαν ένα προς ένα,
τα 33 ‘’Παραμυθόνειρα’’,
δίνοντας το καθένα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο το παρόν,
σε κάθε πρόσταγμα του νου και της καρδιάς,
για μια αέναη αναζήτηση στον κόσμο του ακατάληπτου.
‘’Μ΄ένα σάκκο στους ώμους του το παλληκάρι πια γύριζε τον κόσμο,
μα …… εκείνος ο έρωτας τον συνόδευε σε κάθε του βήμα,
σε κάθε του αναπνοή!’’
Σε όλα κυριαρχούν ποικίλα συναισθήματα, πόθοι,
αδυναμίες και ανθρώπινα πάθη, αλλά και η δίψα της λύτρωσης από όλα αυτά.
Για τον λόγο αυτό πιστεύω πως θα μπορούσαν επάξια να εκπροσωπήσουν
ένα Λυρικό λογοτεχνικό είδος, στην υποκατηγορία του Ρομαντισμού.
Ελλιπείς βέβαια οι σχετικές γνώσεις μου,
αφού καίτοι αγαπούσα τα Φιλολογικά Μαθήματα στο σχολείο,
με ‘’αιχμαλώτισαν’’ οι ήχοι της Μουσικής με τα δικά τους σημάδια, τις νότες.
Ακολούθησε η μουσική των λέξεων …… και μετά το πεντάγραμμο ……
η διαπλοκή των συναισθημάτων.
Ευχή μου στον καθένα σας, να νιώσει και να απολαύσει
όλα τα δοσμένα του βιβλίου,
με την ίδια θέρμη της δικής μου σύλληψης,
στην αναζήτηση νέων οριζόντων.

Μαρία Αποστόλου