Ανισέ ή το πανόραμα

[…] Μέσα σε τούτη την ανεμοζάλη, το πρωτόλειο του Αραγκόν «Ανισέ ή το πανόραμα» είναι ένα παράδοξο μίγμα νοσταλγικής περιγραφής του παλιού Παρισιού, που πεθαίνει, εξύμνησης ταυτόχρονα αδέξιας και διεισδυτικής, της γυναίκας, και αρκετά πρωτότυπης δομής ενός σαρκαστικού αστυνομικού μυθιστορήματος, διάσπαρτου από επιτυχημένες ρεαλιστικές πινελιές.
Μέσα από τις φιγούρες-μαριονέτες που στήνει ο ποιητής, μαριονέτες που ωστόσο σφύζουν, έστω και με τους ατέλειωτους μονολόγους, από ζωή και χιούμορ, ξεχωρίζουν ο Διαπαντός, διάφανη μεταμφίεση του φίλου του Μπρετόν και, φυσικά, ο Ανισέ, η φαντασματική αυτοπροσωπογραφία του ποιητή. Η Μιραμπέλ είναι η συμπύκνωση των πρώιμων γυναικείων εμπειριών του Αραγκόν, ανολοκλήρωτη μορφή, πρώτη απόπειρα διείσδυσης στον αστείρευτο θηλυκό δυναμισμό. Όμως κυριαρχική μορφή αναδεικνύεται το Παρίσι. Ο Αραγκόν είναι, από την πρώτη στιγμή της ποιητικής και συγγραφικής του δημιουργίας, ο βάρδος της πόλης, της πόλης του.[…]