Ο έρωτας αντίστιξη στον φόβο

Η οδοντίατρος του βιολειτουργισμού και ο ασθενής της των ανθρωπιστικών επιστημών! Με πεζό λόγο και ποίηση.
Ένας Έρωτας πύρινος... αλλά διαφορετικός... Ουράνιος, του πνεύματος... που, όμως, προαπαιτεί Αχέροντα, για την Άννα και τον Μάνο!
Τους αλλάζει και τους προχωρεί. Υπερβαίνει την απλή διατομική σχέση και αγκαλιάζει το Σύμπαν: «Μια φορά στα χίλια χρόνια...»

Ο Μάνος είναι ο καθρέπτης, μέσα στον οποίο, η Άννα, βλέπει την αθέατη πλευρά της. Συγκρούονται: "έστω και με των ξιφών την επαφή".

Εκείνη συνειδητοποιεί, τον ενσωματώνει και, ως καλή θεραπαινίδα των επιστημών της εφαρμογής, μετουσιώνει και υλοποιεί. "Μετά", φλερτάρει με τη λογοτεχνία, υπηρετεί την επιστήμη, αγγίζει την πολιτική. Εκείνος, κατείχε από πριν τον λόγο. Μεταπηδά στον πολιτικό σχεδιασμό.

Οι φιλοσοφικές ερμηνείες διαπλέκονται με τις κοινωνιοψυχολογικές και, εντέλει, σε μια ανάστροφη πορεία, φτάνουμε στην ψυχοδυναμική ερμηνεία της γυναίκας. Ο μύθος γίνεται μήτρα και έμβρυο.

Οι Σπαρτοί, καινο-Τομείς, τα ανθρωπόμορφα δόντια του εξώφυλλου, είναι εκείνος και εκείνη. Φύλακες, εισηγητές και καινοτόμες μειονότητες για τη βελτίωση της πόλης.

Από την κοινή τους "πνευματική πτήση", γεννιέται το κοινωνιοψυχούργημα, το έργο της κοινωνίας και της ψυχής!